Zapięcia sztyftowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 21: Linia 21:
 
<gallery>
 
<gallery>
 
File:Adler sztyft s3.jpg|il. 1. Zapięcie sztyftowe na krawędzi okładki ze szpilką na łańcuszku. (Adler G., 2010, s. 3)
 
File:Adler sztyft s3.jpg|il. 1. Zapięcie sztyftowe na krawędzi okładki ze szpilką na łańcuszku. (Adler G., 2010, s. 3)
File:Adler sztyft s3.jpg|il. 2. Zapięcie sztyftowe pomiędzy okładkami na sztyft nie integralny z kodeksem. (Adler G., 2010, s. 3)
+
File:Adler sztyft 2 s3.jpg|il. 2. Zapięcie sztyftowe pomiędzy okładkami na sztyft nie integralny z kodeksem. (Adler G., 2010, s. 3)
  
 
</gallery>
 
</gallery>

Wersja z 19:44, 8 sie 2019

Zapięcia sztyftowe

(niem. Stiftverriegelungsverschluss) W tym rodzaju zapięcia występują dwa elementy montowane do obu okładek oraz sztyft zamykający wkładany w tunele obu elementów i blokujący w ten sposób możliwość otworzenia kodeksu. Wyróżnia się dwa zasadnicze rodzaje zapięć sztyftowych.

Typy zapięć sztyftowych

  • na krawędzi okładki (il. 1)
  • pomiędzy okładkami - na środku bloku książki (il.2)

Typy sztyftów

Na przestrzeni czasu sztyfty przybierały różne formy

  • szpilka na łańcuszku – spotykana na kodeksach holenderskich z XV w. i niemieckich z XX w. (il. 1)
  • sztyft nie integralny z kodeksem - np. ołówek lub pióro - spotykane w kodeksach holenderskich z XVIII w. (il. 2)


Śródtytuł

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Grafika

Przypisy

  1. Adler G., Handbuch Buchverschluss und Buchbeschlag, Wiesbaden, 2010,

Autor: MPG