Grzbiet łamany: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:20, 30 lip 2019

Grzbiet łamany

(niem. Gebrochener Rücken)

Pierwowzorem oprawy z łamanym grzbietem była oprawa wynaleziona przez Alexisa Pierre Bradela, który tymczasowe oprawy sporządzał z kartonu, który przełamywał w miejscu grzbietu, następnie oklejał obłóczką i sklejał z blokiem.

Z czasem zaczęto wykonywać okładki z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odległości równej wysokości oporka, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku i papierowe skrzydełka sklejano ze scyzurami. W późniejszej fazie oprawy do scyzur sklejonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki, lub „wpuszczano” pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Półorganiczna oprawa

Grafika

• 

  Przygotowanie grzbietu łamanego. Źródło: Z. Zjawiński, Introligatorstwo

Przypisy

1. Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185.
2. Przypis 2

Autor: E.P.