Kleje introligatorskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Kleje introligatorskie)
Linia 1: Linia 1:
 
=Kleje introligatorskie=
 
=Kleje introligatorskie=
 
(ang. glue, niem Leim, fr. )
 
(ang. glue, niem Leim, fr. )
 +
 
Kleje to substancje które ze względu na przyczepność (adhezję) i wewnętrzną spoistość (kohezję) mają własność trwałego łączenia materiałów. W introligatorstwie klejenie jest jedną z podstawowych metod łączenia komponentów.
 
Kleje to substancje które ze względu na przyczepność (adhezję) i wewnętrzną spoistość (kohezję) mają własność trwałego łączenia materiałów. W introligatorstwie klejenie jest jedną z podstawowych metod łączenia komponentów.
  
Linia 10: Linia 11:
  
 
==Kleje pochodzenia roślinnego==
 
==Kleje pochodzenia roślinnego==
 +
Wśród klejów pochodzenia roślinnego wykorzystywanych w introligatorstwie wyróżniamy:
 +
* kleje krochmalowe
 +
* kleje dekstrynowe
 +
* kleje otrzymywane z pochodnych celulozy.
 +
  
  

Wersja z 10:09, 17 cze 2019

Kleje introligatorskie

(ang. glue, niem Leim, fr. )

Kleje to substancje które ze względu na przyczepność (adhezję) i wewnętrzną spoistość (kohezję) mają własność trwałego łączenia materiałów. W introligatorstwie klejenie jest jedną z podstawowych metod łączenia komponentów.

Przez długi czas stosowano kleje pochodzenia naturalnego. Wraz z rozwojem przemysłu chemicznego do użytku weszły także kleje syntetyczne. Ze względu na charakter, w jakim występuje spoiwo rozróżnia się kleje:

  • wodne
  • rozpuszczalnikowe
  • emulsyjne
  • topliwe.

Kleje pochodzenia roślinnego

Wśród klejów pochodzenia roślinnego wykorzystywanych w introligatorstwie wyróżniamy:

  • kleje krochmalowe
  • kleje dekstrynowe
  • kleje otrzymywane z pochodnych celulozy.


Kleje pochodzenia zwierzęcego

Kleje syntetyczne

Lista

  • Punkt 1
  • Punkt 2
    • Punkt 2.1
    • Punkt 2.2
  • Punkt 2

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Klejenie

Grafika

Przypisy

  1. Szczęsny R., Materiałoznawstwo introligatorskie, Warszawa 1983, s.73-138.
  2. Przypis 2

Autor: E.P.