Transfer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 2: Linia 2:
 
Transfer to metoda ozdobienia oprawy skórzanej rysunkiem przez przeniesienie farby ze świeżo wydrukowanej, jeszcze wilgotnej odbitki graficznej (pejzażu, portretu). Technikę wynaleziono w końcu XVIII wieku. Opracowano także transfer z odbitki suchej, wówczas posługiwano się białkiem jaja kurzego. Nakładano je dwukrotnie, a następnie przyklejano odbitkę drukiem do skóry. Po dociśnięciu, zwilżano papier białkiem i ścierano go, aż pozostał tylko rysunek na skórze.
 
Transfer to metoda ozdobienia oprawy skórzanej rysunkiem przez przeniesienie farby ze świeżo wydrukowanej, jeszcze wilgotnej odbitki graficznej (pejzażu, portretu). Technikę wynaleziono w końcu XVIII wieku. Opracowano także transfer z odbitki suchej, wówczas posługiwano się białkiem jaja kurzego. Nakładano je dwukrotnie, a następnie przyklejano odbitkę drukiem do skóry. Po dociśnięciu, zwilżano papier białkiem i ścierano go, aż pozostał tylko rysunek na skórze.
  
===Śródtytuł===
+
==Kalkomania==
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
+
Kalkomania, czyli specjalnie przygotowane druki na papierze woskowanym pokryte koloidem po zwilżeniu „oddawały” rysunek; metodę tę wykorzystywano do ozdabiania brzegów kart książek. Do prac amatorskich wykorzystywano także letrasetowe pisma. Arkusze z przejrzystego papieru z nadrukowanymi literami "oddawały" je na skutek pocierania.  
  
===Lista===
+
==Transfer chemiczny==
 
+
Kompozycje zdobnicze wydrukowane tonerem na papierze przenoszone są przy użyciu acetonu i alkoholu.
* Punkt 1
+
* Punkt 2
+
** Punkt 2.1
+
** Punkt 2.2
+
* Punkt 2
+
 
+
==Hasła obce==
+
 
+
# [[Indeks haseł obcych#t|Test site (eng.)]]
+
# Site d'essai (fr.)
+
# Testgelände (de.)
+
# Sito di prova (it.)
+
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
Linia 32: Linia 20:
  
 
# J.A. Arnett, Bibliopegia or the art of bookbinding in all its branches, London 1835, s. 78-79.
 
# J.A. Arnett, Bibliopegia or the art of bookbinding in all its branches, London 1835, s. 78-79.
# Przypis 2
+
# W.J.E. Crane,  Bookbinding for amateurs. Being descriptions of the various tools and appliances required and minute instructions for their effective use, London 1885, s. 177-178.
 +
# W. Rajewska, Introligatorstwo w domu i w szkole, Cieszyn 1924, s. 28.
 +
# Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 23.
  
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Wersja z 17:59, 1 sie 2017

Transfer grafiki

Transfer to metoda ozdobienia oprawy skórzanej rysunkiem przez przeniesienie farby ze świeżo wydrukowanej, jeszcze wilgotnej odbitki graficznej (pejzażu, portretu). Technikę wynaleziono w końcu XVIII wieku. Opracowano także transfer z odbitki suchej, wówczas posługiwano się białkiem jaja kurzego. Nakładano je dwukrotnie, a następnie przyklejano odbitkę drukiem do skóry. Po dociśnięciu, zwilżano papier białkiem i ścierano go, aż pozostał tylko rysunek na skórze.

Kalkomania

Kalkomania, czyli specjalnie przygotowane druki na papierze woskowanym pokryte koloidem po zwilżeniu „oddawały” rysunek; metodę tę wykorzystywano do ozdabiania brzegów kart książek. Do prac amatorskich wykorzystywano także letrasetowe pisma. Arkusze z przejrzystego papieru z nadrukowanymi literami "oddawały" je na skutek pocierania.

Transfer chemiczny

Kompozycje zdobnicze wydrukowane tonerem na papierze przenoszone są przy użyciu acetonu i alkoholu.

Grafika

Przypisy

  1. J.A. Arnett, Bibliopegia or the art of bookbinding in all its branches, London 1835, s. 78-79.
  2. W.J.E. Crane, Bookbinding for amateurs. Being descriptions of the various tools and appliances required and minute instructions for their effective use, London 1885, s. 177-178.
  3. W. Rajewska, Introligatorstwo w domu i w szkole, Cieszyn 1924, s. 28.
  4. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 23.

Autor: E.P.