Transfer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 6: Linia 6:
  
 
==Transfer chemiczny==
 
==Transfer chemiczny==
Kompozycje zdobnicze wydrukowane tonerem na papierze przenoszone przy użyciu acetonu i alkoholu. Spośród polskich introligatorów technikę tę stosuje Jacek Tylkowski.  
+
Kompozycje zdobnicze są drukowane tonerem na papierze. Kartki przykładane wydrukowaną stroną do okładki, a następnie nasączane rozpuszczalnikiem składającym się z acetonu i alkoholu. Powoduje to odspojenie tonera od papierowego podłoża i przeniesienie na okładkę.  Spośród polskich introligatorów technikę tę stosuje Jacek Tylkowski.  
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==

Wersja z 06:57, 11 kwi 2019

Transfer grafiki

Transfer to metoda ozdobienia oprawy skórzanej rysunkiem przez przeniesienie farby ze świeżo wydrukowanej, jeszcze wilgotnej odbitki graficznej (pejzażu, portretu). Technikę wynaleziono w końcu XVIII wieku. Opracowano także transfer z odbitki suchej, wówczas posługiwano się białkiem jaja kurzego. Nakładano je kilkakrotnie, przy jego użyciu przyklejano odbitkę drukiem do skóry. Po wyschnięciu, nasączano białkiem papier i ścierano go, aż pozostał tylko rysunek na skórze.

Kalkomania

Kalkomania, czyli specjalnie przygotowane druki na papierze woskowanym pokryte koloidem po zwilżeniu „oddawały” rysunek; metodę tę wykorzystywano do ozdabiania brzegów kart książek. Do prac amatorskich wykorzystywano także letrasetowe pisma. Arkusze z przejrzystego papieru z nadrukowanymi literami "oddawały" je na skutek pocierania.

Transfer chemiczny

Kompozycje zdobnicze są drukowane tonerem na papierze. Kartki są przykładane wydrukowaną stroną do okładki, a następnie nasączane rozpuszczalnikiem składającym się z acetonu i alkoholu. Powoduje to odspojenie tonera od papierowego podłoża i przeniesienie na okładkę. Spośród polskich introligatorów technikę tę stosuje Jacek Tylkowski.

Grafika

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Przypisy

  1. J.A. Arnett, Bibliopegia or the art of bookbinding in all its branches, London 1835, s. 78-79.
  2. W.J.E. Crane, Bookbinding for amateurs. Being descriptions of the various tools and appliances required and minute instructions for their effective use, London 1885, s. 177-178.
  3. W. Rajewska, Introligatorstwo w domu i w szkole, Cieszyn 1924, s. 28.
  4. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 23: Dekalkomania.

Autor: E.P.