Papiery metaliczne: Różnice pomiędzy wersjami
(→Technika wykonania) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
==Technika wykonania== | ==Technika wykonania== | ||
Wyróżnia się dwie techniki wykonania papierów metalicznych: | Wyróżnia się dwie techniki wykonania papierów metalicznych: | ||
| − | * Papier zazwyczaj pokrywano zieloną farbą na bazie kleju, a następnie - celem zapewnienia przyczepności płatków metalu - tak przygotowany grunt pokrywano białkiem jaja lub wodą klejową i kładziono płatki metalu tak, aby zachodziły na siebie. Płatki miały zazwyczaj wymiary ok. 88 lub 93 mm. | + | * Papier zazwyczaj pokrywano zieloną farbą na bazie kleju, a następnie - celem zapewnienia przyczepności płatków metalu - tak przygotowany grunt pokrywano białkiem jaja lub wodą klejową i kładziono płatki metalu tak, aby zachodziły na siebie. Płatki miały zazwyczaj wymiary ok. 88 lub 93 mm. Płytę miedzianą podgrzewano, na niej umieszczano pokryty płatkami metalu papier, całość przykrywano grubą tkaniną, np. filcem i dociskano w prasie. Dzięki ogromnej sile docisku prasy, metal przylegał do papieru. |
| − | Płytę | + | * Należało przygotować pył metalowy. Mieszano ze sobą opiłki różnych metali, przemywano je w silnym ługu, a następnie umieszczano na żelaznej lub miedzianej płycie, którą podgrzewano do bardzo wysokiej temperatury, aż opiłki zmieniły kolor (cynowe stały się złotawe, miedziane - czerwone, stalowe - niebieskie lub fioletowe, cyny i bizmutu - białe). Wówczas opiłki umieszczano na papierze i wkładano do prasy walcowej. Metal bardzo silnie przywierał do papieru. |
| − | * Należało przygotować pył metalowy. Mieszano ze sobą opiłki różnych metali, przemywano je w silnym ługu, a następnie umieszczano na żelaznej lub miedzianej płycie, którą podgrzewano do bardzo wysokiej temperatury, aż opiłki zmieniły kolor (cynowe stały się złotawe, miedziane - czerwone, stalowe - niebieskie lub fioletowe, cyny i bizmutu - białe). Wówczas opiłki umieszczano na papierze i wkładano do prasy walcowej. Metal bardzo silnie przywierał do papieru. | + | |
| − | + | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
Wersja z 12:33, 5 kwi 2019
Papier metaliczny - rodzaj papieru dekoracyjnego, dekorowanego płatkami lub opiłkami metalu. ang. melallic papers (metal-leaf papers, metal-powdered papers), niem. Metallpapier (Blattmetallpapier, Gestrichtes Metallpapier)
Spis treści
Historia
Ten rodzaj papieru dekoracyjnego znany był już pod koniec XVII w. Uważa się, że pierwszym twórcą tych papierów był Abraham Meisel. Papierów "złotych" używano jako obleczenia książek/poszytów zawierających mów dziękczynne, panegiryki itp., a papierów "srebrnych" do opraw mów pogrzebowych i dzieł religijnych. Papiery metaliczne wykonywane w technice opiłkowej były bardzo popularne w żeńskich klasztorach, np. w Reichenstein lub na terenie Francji. Siostry zakonne ozdabiały w ten sposób obrazki z przedstawieniami świętych i agni Dei. Ten rodzaj papierów dekoracyjnych metalicznych nazywano we Francji "papier avec paillettes".
Technika wykonania
Wyróżnia się dwie techniki wykonania papierów metalicznych:
- Papier zazwyczaj pokrywano zieloną farbą na bazie kleju, a następnie - celem zapewnienia przyczepności płatków metalu - tak przygotowany grunt pokrywano białkiem jaja lub wodą klejową i kładziono płatki metalu tak, aby zachodziły na siebie. Płatki miały zazwyczaj wymiary ok. 88 lub 93 mm. Płytę miedzianą podgrzewano, na niej umieszczano pokryty płatkami metalu papier, całość przykrywano grubą tkaniną, np. filcem i dociskano w prasie. Dzięki ogromnej sile docisku prasy, metal przylegał do papieru.
- Należało przygotować pył metalowy. Mieszano ze sobą opiłki różnych metali, przemywano je w silnym ługu, a następnie umieszczano na żelaznej lub miedzianej płycie, którą podgrzewano do bardzo wysokiej temperatury, aż opiłki zmieniły kolor (cynowe stały się złotawe, miedziane - czerwone, stalowe - niebieskie lub fioletowe, cyny i bizmutu - białe). Wówczas opiłki umieszczano na papierze i wkładano do prasy walcowej. Metal bardzo silnie przywierał do papieru.
Grafika
il. 1.Obleczenie książki wykonane z papieru metalicznego.
Przypisy
- Beckmann J., A History of inventions and Discoveries, Londyn, 1817, vol. III.
- Beckmann J., Beitrdgezur Geschichte der Erfindungen, Getynga, 1780.
- Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961.
- Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016.
- Encyclopaedia Metropolitana: Miscellaneous and lexicographical, Londyn, 1845, t. XXIII.
- Windyka T., Papiery wzorzyste. Katalog zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Duszniki Zdrój, 2002.
Autor: MPG E.S.
