Rectangular style: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "===Rectangular style=== ==Zobacz też== Indeks alfabetyczny <br> ==Grafika== <gallery> File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1 </gallery> ==Przypisy== # ----...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | (ang. prostokątny styl) | |
| + | |||
| + | Styl dekoracji barokowych opraw wyspiarskich za rządów króla Karola II (lata 1649 [właściwie: 1660] – 1685, zob. restauracji styl), zapoczątkowany w l. 60. XVII w. i kontynuowany do pocz. XVIII w. Jego wyróżnikiem jest kompozycja okładzin złożona z dwóch lub więcej ram o prostokątnym kształcie, zazwyczaj łączonych ze sobą w narożach za pomocą linii lub ornamentów (co wywołuje iluzję stykania się poziomych i pionowych listew ram ze zwierciadłem). Pomiędzy ramami często występują znaczne różnice w grubości i bogactwie formalnym: od najprostszych – z pojedynczych lub zwielokrotnionych linii, po szerokie pasy z ornamentami floralnymi lub filigranowymi. Owe kluczowe elementy struktury kompozycyjnej wzbogacone są drobniejszymi motywami o zazwyczaj filigranowej formie, regularnie rozmieszczonymi w narożach ram oraz na pionowej i poziomej osi okładziny. W centrum zwierciadła chętnie ukazywano herb posesora księgi, zaś w polach kompartymentów na grzbiecie – analogiczne motywy jak na okładzinach. Skromniejsze przykłady takich dzieł odznaczają się obfitością pustej powierzchni między dekoracjami, co upodabnia je do francuskich opraw ''à la Duseuil''. Z kolei w bogatszych wariantach kompozycyjnych dekoracja ornamentalna wypełnia większą część pól między ramami, co wraz z geometrycznymi akcentami jest pokrewne stylowi ''cottage'' (''cottage roof''). Za inicjatora i najwybitniejszego twórcę dzieł w tym stylu uważa się Samuela Mearne († 1683), realizującego m.in. pokaźne zlecenia z Royal Library w Londynie. Jego rozwiązania formalne kontynuowali na wyspach brytyjskich liczni uczniowie i naśladowcy. | ||
| Linia 6: | Linia 8: | ||
[[Indeks alfabetyczny ]] <br> | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Cottage oprawy]] <br> | ||
| + | [[à la Duseuil oprawy]] <br> | ||
| + | [[Restauracji styl]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
Wersja z 19:42, 18 sie 2022
(ang. prostokątny styl)
Styl dekoracji barokowych opraw wyspiarskich za rządów króla Karola II (lata 1649 [właściwie: 1660] – 1685, zob. restauracji styl), zapoczątkowany w l. 60. XVII w. i kontynuowany do pocz. XVIII w. Jego wyróżnikiem jest kompozycja okładzin złożona z dwóch lub więcej ram o prostokątnym kształcie, zazwyczaj łączonych ze sobą w narożach za pomocą linii lub ornamentów (co wywołuje iluzję stykania się poziomych i pionowych listew ram ze zwierciadłem). Pomiędzy ramami często występują znaczne różnice w grubości i bogactwie formalnym: od najprostszych – z pojedynczych lub zwielokrotnionych linii, po szerokie pasy z ornamentami floralnymi lub filigranowymi. Owe kluczowe elementy struktury kompozycyjnej wzbogacone są drobniejszymi motywami o zazwyczaj filigranowej formie, regularnie rozmieszczonymi w narożach ram oraz na pionowej i poziomej osi okładziny. W centrum zwierciadła chętnie ukazywano herb posesora księgi, zaś w polach kompartymentów na grzbiecie – analogiczne motywy jak na okładzinach. Skromniejsze przykłady takich dzieł odznaczają się obfitością pustej powierzchni między dekoracjami, co upodabnia je do francuskich opraw à la Duseuil. Z kolei w bogatszych wariantach kompozycyjnych dekoracja ornamentalna wypełnia większą część pól między ramami, co wraz z geometrycznymi akcentami jest pokrewne stylowi cottage (cottage roof). Za inicjatora i najwybitniejszego twórcę dzieł w tym stylu uważa się Samuela Mearne († 1683), realizującego m.in. pokaźne zlecenia z Royal Library w Londynie. Jego rozwiązania formalne kontynuowali na wyspach brytyjskich liczni uczniowie i naśladowcy.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Cottage oprawy
à la Duseuil oprawy
Restauracji styl
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
Autor: A.W.
