Oporek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
 
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
(kaszerowany grzbiet) (ang. shoulders; niem. Abpressfalz, tiefer Falz; wł. indossare)
 
(kaszerowany grzbiet) (ang. shoulders; niem. Abpressfalz, tiefer Falz; wł. indossare)
  
Rozszerzony profil grzbietu książki, z odgiętymi skrajnymi składkami, przypominający przekrój grzybka.
+
Rozszerzony profil grzbietu książki, z odgiętymi skrajnymi składkami, przypominający przekrój grzybka.  
  
W dawnych oprawach oporek powstawał samoczynnie, był konsekwencją szycia składek nićmi, których obecność automatycznie poszerzała grubość grzbietu, tzw. [[naszycie grzbietu]]. Po zamocowaniu okładzin grzbiet ulegał rozchyleniu.
+
W dawnych oprawach oporek powstawał samoczynnie, był konsekwencją szycia składek nićmi, których obecność automatycznie poszerzała grubość grzbietu (tzw. naszycie grzbietu). Po zamocowaniu okładzin grzbiet ulegał rozchyleniu. W XIX w. zaczęto celowo opracowywać grzbiet przez obijanie go młotkiem, tak by powstał wydatny oporek. Był on wymaganym elementem w oprawach z przegubem zwartym (w technice francuskiej), gdzie zagięcie wynosi 90°. Okładziny podczas montażu są dosuwane do samego oporka i całkowicie wchodzą w zagłębienie. W innych oprawach oporek bywa płytszy - 45°. Czasami jego wykonanie nie wymaga obijania młotkiem, w przypadku mocno naszytych grzbietów, w których nici powodują zgrubienie grzbietu, wystarcza utrwalenie tego profilu przez zaklejenie.  
  
W XIX wieku zaczęto celowo opracowywać grzbiet przez obijanie go młotkiem, tak by powstał wydatny oporek. Był on wymaganym elementem oprawy w technice francuskiej, w której wynosi 90°. Okładziny są podczas montażu dosunięte do samego oporka i całkowicie wchodzą w zagłębienie. 
+
W technologii oprawy przemysłowej zarzucono wykonywanie oporka. Bywał on czasami wykonywany w oprawie ciężkich tomów, którym grozi deformacja (zapadanie się) bloku. W introligatorstwie angielskim także w oprawie przemysłowej przetrwał oporek. Dla przyspieszenia oporkowania skonstruowano specjalną →maszynę do oporkowania.
 
+
W innych oprawach oporek bywa płytszy (45°). Czasami jego wykonanie nie wymaga obijania młotkiem, w przypadku mocno naszytych grzbietów, tj. takich gdzie nici powodują zgrubienie grzbietu, wystarcza utrwalenie tego profilu przez zaklejenie.
+
 
+
W technologii oprawy przemysłowej zarzucono wykonywanie oporka. Bywał on wykonywany czasami dla opraw luksusowych, ciężkich tomów, którym grozi deformacja (zapadanie się) bloku. Oporkowanie przetrwało także w introligatorstwie angielskim, w którym nawet oprawy przemysłowe uzyskiwały oporek. Dla przyspieszenia oporkowania skonstruowano specjalną [[maszyna do oporkowania|maszynę do oporkowania]].
+
+
===Technika wykonania===
+
Grzbiet uszytego bloku książki jest zaklejany klejem, a po przeschnięciu wyokrąglany. Następnie wraz z deskami zaciśnięty w prasie belkowej. Książka wystaje poza deski kilka milimetrów. Prasa ustawiana jest w ten sposób, by grzbiet był poziomy, a następnie jest odpowiednio obijany młotkiem, wskutek czego skrajne składki odchylają się na zewnątrz. Następnie profil jest utrwalany ponownym zaklejeniem.
+
 
+
Zależnie od rodzaju oprawy wykonuje się mniej lub bardziej szeroki oporek. Dla nabijania oporka w oprawie francuskiej stosuje się specjalnie przygotowane deski ze skośną fazą, pozwalające nabić oporek o kącie większym niż 90°, należy bowiem liczyć się z tym, że podczas schnięcia oporek nieco się cofnie.
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 32: Linia 23:
 
File:Oporek 45 st okładka z odsadką1.jpg|Oporek z odsadką.
 
File:Oporek 45 st okładka z odsadką1.jpg|Oporek z odsadką.
 
File:OPOREK.jpg|Oporek 90°.
 
File:OPOREK.jpg|Oporek 90°.
File:Oporek zwarty1.jpg|Oporek w oprawie francuskiej.
+
File:Oporek zwarty1.jpg|Oporek z okładzinami w oprawie francuskiej.
  
 
</gallery>
 
</gallery>

Aktualna wersja na dzień 22:41, 5 maj 2022

Oporek

(kaszerowany grzbiet) (ang. shoulders; niem. Abpressfalz, tiefer Falz; wł. indossare)

Rozszerzony profil grzbietu książki, z odgiętymi skrajnymi składkami, przypominający przekrój grzybka.

W dawnych oprawach oporek powstawał samoczynnie, był konsekwencją szycia składek nićmi, których obecność automatycznie poszerzała grubość grzbietu (tzw. naszycie grzbietu). Po zamocowaniu okładzin grzbiet ulegał rozchyleniu. W XIX w. zaczęto celowo opracowywać grzbiet przez obijanie go młotkiem, tak by powstał wydatny oporek. Był on wymaganym elementem w oprawach z przegubem zwartym (w technice francuskiej), gdzie zagięcie wynosi 90°. Okładziny podczas montażu są dosuwane do samego oporka i całkowicie wchodzą w zagłębienie. W innych oprawach oporek bywa płytszy - 45°. Czasami jego wykonanie nie wymaga obijania młotkiem, w przypadku mocno naszytych grzbietów, w których nici powodują zgrubienie grzbietu, wystarcza utrwalenie tego profilu przez zaklejenie.

W technologii oprawy przemysłowej zarzucono wykonywanie oporka. Bywał on czasami wykonywany w oprawie ciężkich tomów, którym grozi deformacja (zapadanie się) bloku. W introligatorstwie angielskim także w oprawie przemysłowej przetrwał oporek. Dla przyspieszenia oporkowania skonstruowano specjalną →maszynę do oporkowania.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Oporkowanie
Naszycie grzbietu
Francuska oprawa
Maszyna do oporkowania

Grafika

Przypisy

  1. Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 182-184.

Autor: E.P.