Lilia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Lilia)
(Lilia)
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
===Lilia===
 
===Lilia===
 
(także: lilia heraldyczna)
 
(także: lilia heraldyczna)
(ang. fleur-de-lys/fleur-de-lis; fr. lis)
+
(ang. fleur-de-lys/fleur-de-lis, lily tool; fr. lis; niem. Lilie)
  
 
Motyw stylizowanego, symetrycznego kwiatu lilii z trzema płatkami i przewiązką u dołu, poniżej której trójpłatkowe zakończenia zamiast łodygi. Nieliczne przykłady tłoków z l. znane są z opraw romańskich, popularnością cieszyły się zaś na oprawach bizantyńskich zdobionych tłokami. Będąc symbolem Najświętszej Marii Panny l. stała się jednym z najpowszechniejszych elementów dekoracji opraw gotyckich XIV-pocz. XVI w. Jako godło królów Francji (fleur-de-lys) od XIII w. zajmuje eksponowane miejsce w zdobnictwie opraw francuskich. Ze względu na charakterystyczny kształt najczęściej ukazywana na tłokach romboidalnych, rzadziej zamknięta w kwadracie, pierścieniu, mandorli lub jako otwarta. Występuje w rozmaitych odmianach, różniących się formą płatków i przewiązki oraz stopniem odwzorowania detali (np. l. o niemal symetrycznej formie powyżej i poniżej przewiązki, o zgeometryzowanych lub płynnych kształtach, z dodatkowymi pręcikami między płatkami, w kropkowanym otoku, itd.). Jako francuskie godło królewskie, od początku prezentowana nie tylko na oprawach skórzanych, ale i oprawach z kosztownych, haftowanych tkanin. W epoce renesansu motyw ten stracił na znaczeniu, pojawiając się głównie w superekslibrisach (w Polsce m.in. Bonarowa i Gozdawa)oraz na owalnych plakietach medalionowych. W szesnastowiecznej Francji zmultiplikowane l-e ukazywano w superekslibrisach królewskich oraz na licznych, kunsztownych dziełach z dekoracją à semé (m.in. oprawy dla Henryka III Walezego jako władcy Francji). Tradycja „rozsiewania” l-i po okładzinach przetrwała we Francji do XVII w., później zaś (XVIII-XIX w.) motyw ten był wkomponowywano w inne formy dekoracji. Na gruncie polskim, w 3-4 ćw. XVI w. popularność zyskał motyw l. o bujnej formie, zbliżonej do heraldycznej lilii włoskiej oraz kwiatonu (ze środkowym płatkiem o wyglądzie kwiatu, bocznymi – strzępiastymi – płatkami oraz drobnymi kwiatkami na zagiętych łodyżkach między płatkami). Wzorem ówczesnych opraw francuskich, ich złocone wyciski rozmieszczano regularnie w polu zwierciadła bądź tworzono rodzaj czterodzielnej rozety (z czterech prostopadle stykających się l-i) na orientalizujących oprawach.
 
Motyw stylizowanego, symetrycznego kwiatu lilii z trzema płatkami i przewiązką u dołu, poniżej której trójpłatkowe zakończenia zamiast łodygi. Nieliczne przykłady tłoków z l. znane są z opraw romańskich, popularnością cieszyły się zaś na oprawach bizantyńskich zdobionych tłokami. Będąc symbolem Najświętszej Marii Panny l. stała się jednym z najpowszechniejszych elementów dekoracji opraw gotyckich XIV-pocz. XVI w. Jako godło królów Francji (fleur-de-lys) od XIII w. zajmuje eksponowane miejsce w zdobnictwie opraw francuskich. Ze względu na charakterystyczny kształt najczęściej ukazywana na tłokach romboidalnych, rzadziej zamknięta w kwadracie, pierścieniu, mandorli lub jako otwarta. Występuje w rozmaitych odmianach, różniących się formą płatków i przewiązki oraz stopniem odwzorowania detali (np. l. o niemal symetrycznej formie powyżej i poniżej przewiązki, o zgeometryzowanych lub płynnych kształtach, z dodatkowymi pręcikami między płatkami, w kropkowanym otoku, itd.). Jako francuskie godło królewskie, od początku prezentowana nie tylko na oprawach skórzanych, ale i oprawach z kosztownych, haftowanych tkanin. W epoce renesansu motyw ten stracił na znaczeniu, pojawiając się głównie w superekslibrisach (w Polsce m.in. Bonarowa i Gozdawa)oraz na owalnych plakietach medalionowych. W szesnastowiecznej Francji zmultiplikowane l-e ukazywano w superekslibrisach królewskich oraz na licznych, kunsztownych dziełach z dekoracją à semé (m.in. oprawy dla Henryka III Walezego jako władcy Francji). Tradycja „rozsiewania” l-i po okładzinach przetrwała we Francji do XVII w., później zaś (XVIII-XIX w.) motyw ten był wkomponowywano w inne formy dekoracji. Na gruncie polskim, w 3-4 ćw. XVI w. popularność zyskał motyw l. o bujnej formie, zbliżonej do heraldycznej lilii włoskiej oraz kwiatonu (ze środkowym płatkiem o wyglądzie kwiatu, bocznymi – strzępiastymi – płatkami oraz drobnymi kwiatkami na zagiętych łodyżkach między płatkami). Wzorem ówczesnych opraw francuskich, ich złocone wyciski rozmieszczano regularnie w polu zwierciadła bądź tworzono rodzaj czterodzielnej rozety (z czterech prostopadle stykających się l-i) na orientalizujących oprawach.
Linia 8: Linia 8:
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Floralne motywy]] <br>
+
[[Floralna dekoracja]] <br>
 
[[À semé oprawy]] <br>
 
[[À semé oprawy]] <br>
 
[[Orientalizujące oprawy]] <br>
 
[[Orientalizujące oprawy]] <br>
 
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Lilia 8.jpg
+
Plik:Lilia, na tłokach bizantyńskich, wg Federici, Houlis 1988, s. 45.jpg | Przykłady tłoków bizantyńskich z motywem lilii, wg Federici, Houlis 1988
Plik:Lilia 7.jpg
+
Plik:Lilia, Typologia lilii na oprawach francuskich z różnych epok, wg Devaux 1995.jpg | Typologia motywu lilii na oprawach francuskich z różnych epok, wg Devaux 1995
Plik:Lilia 1, pocz. XVI w.B.jpg
+
Plik:Lilia 8.jpg | Wycisk tłoka gotyckiego z motywem lilii (lilii heraldycznej), XV w.
Plik:Lilia 12.jpg
+
Plik:Lilia 7.jpg | Wycisk tłoka gotyckiego z motywem lilii (lilii heraldycznej), XV w
Plik:Lilia 17.jpg
+
Plik:Lilia 1, pocz. XVI w.B.jpg | Wycisk tłoka gotyckiego z motywem lilii (lilii heraldycznej), XV w.
Plik:Lilia 11.jpg
+
Plik:Lilia, Tondel, il. na s. 159.jpg | Zmultiplikowane motywy lilii na oprawie gotyckiej, 4 ćw. XV w., wg Tondel 2007
Plik:Lilia 18.jpg
+
Plik:Lilia 12.jpg | Zmultiplikowane motywy lilii na oprawie gotyckiej, XV-pocz. XVI w.
Plik:Lilia 19.jpg
+
Plik:Oprawa francuska, lilia, kratka ornament., Livre d'Heures rodziny de Briend, XV w., BCzart. MNK, POLONA2.jpg | Motywy lilii w dekoracji oprawy francuskiej, XV w., BCzart, MNK, fot. wg: www.polona.pl
Plik:Lilia 5.jpg
+
Plik:Lilia, oprawa tekstylna dekorowana motywami lilii, Francja, pocz. XVI w., wg Devauchelle 1995.jpg | Oprawa tekstylna dekorowana motywami lilii, Francja, pocz. XVI w., wg Devauchelle 1995
Plik:Lilia 6.jpg
+
Plik:Lilia, Lilie w układzie a seme na oprawie paryskiej dla króla Franciszka I, ok. 1539, wg Laffitte, Le Bars 1999.jpg | Lilie w układzie à semé na oprawie paryskiej dla króla Franciszka I, ok. 1539, wg Laffitte, Le Bars 1999
Plik:Lilia 13.jpg
+
Plik:Lilia, Lilie w układzie a seme na oprawie paryskiej dla króla Francji Henryka III (Henryka Walezego), wg Ducimetière 2007 .jpg | Lilie w układzie à semé na oprawie paryskiej dla króla Francji Henryka III (Henryka Walezego), wg Ducimetière 2007
Plik:Lilia 2.jpg
+
Plik:Lilia 11.jpg | Lilie w układzie à semé na oprawie francuskiej z XVII w.
Plik:Lilia 14.jpg
+
Plik:Lilia 16.jpg | Motyw lilii wkomponowany w owalną plakietę medalionową, 2 poł. XVI w.
Plik:Lilia 10.jpg
+
Plik:Lilia 9.jpg | Motyw lilii wkomponowany w owalną plakietę medalionową, 2 poł. XVI w.
Plik:Lilia 3.jpg
+
Plik:Lilia 2, kon. XVI w.b.jpg | Motyw lilii wkomponowany w owalną plakietę medalionową, 2 poł. XVI w.
Plik:Lilia 16.jpg
+
Plik:Lilia 5.jpg | Wycisk tłoka z motywem lilii w typie włoskim na oprawie polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
Plik:Lilia 9.jpg
+
Plik:Lilia 6.jpg | Wycisk tłoka z motywem lilii w typie włoskim na oprawie polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
Plik:Lilia 2, kon. XVI w.b.jpg
+
Plik:Lilia 13.jpg | Wycisk tłoka z motywem lilii w typie włoskim na oprawie polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
 +
Plik:Lilia 2.jpg | Wycisk tłoka z motywem lilii w typie włoskim na oprawie polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
 +
Plik:Lilia 14.jpg | Motyw rozety ukształtowany z czterech lilii w dekoracji oprawy polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
 +
Plik:Lilia 10.jpg | Motyw rozety ukształtowany z czterech lilii w dekoracji oprawy polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
 +
Plik:Lilia 3.jpg | Motyw rozety ukształtowany z czterech lilii w dekoracji oprawy polskiej z 3-4 ćw. XVI w.
 +
Plik:Lilia 17.jpg | Wycisk tłoka z motywem lilii na oprawie francuskiej z XVIII w.
 +
Plik:Lilia 18.jpg | Motywy lilii w kompartymentach grzbietu oprawy Almanach Royal, Paryż, 1748, Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner
 +
Plik:Lilia 19.jpg | Motywy lilii w kompartymentach grzbietu oprawy Almanach Royal, Paryż, 1789, Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XXIV, LIV, 12 i in.;
 +
# Devaux 1977, s. 33;
 +
# Ziesche, Becker 1977, s. 45-46;
 +
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 171-185/il. 468-478;
 +
# Guinard 1985, s. il. 1;
 +
# Schmidt-Künsemüller 1985, s. 244;
 +
# Carvin 1988, nr kat./il. C.2, C.70, M.389 i in.;
 +
# Federici, Houlis 1988, s. 45-47;
 +
# Coron, Lefèvre 1995, nr kat./il. 3, 6, 22 i in.;
 +
# Devauchelle 1995, s. 23, 88, 150-151 i in.;
 +
# Dudziński 1997, s. 117-118;
 +
# Laffitte, Le Bars 1999, nr kat./il. 2-8, 10-17, 19-20 i in.;
 +
# Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 23-24;
 +
# Knapek 2015, aneks 1, 3 (il. nie num.).
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 17:35, 24 kwi 2022

Lilia

(także: lilia heraldyczna) (ang. fleur-de-lys/fleur-de-lis, lily tool; fr. lis; niem. Lilie)

Motyw stylizowanego, symetrycznego kwiatu lilii z trzema płatkami i przewiązką u dołu, poniżej której trójpłatkowe zakończenia zamiast łodygi. Nieliczne przykłady tłoków z l. znane są z opraw romańskich, popularnością cieszyły się zaś na oprawach bizantyńskich zdobionych tłokami. Będąc symbolem Najświętszej Marii Panny l. stała się jednym z najpowszechniejszych elementów dekoracji opraw gotyckich XIV-pocz. XVI w. Jako godło królów Francji (fleur-de-lys) od XIII w. zajmuje eksponowane miejsce w zdobnictwie opraw francuskich. Ze względu na charakterystyczny kształt najczęściej ukazywana na tłokach romboidalnych, rzadziej zamknięta w kwadracie, pierścieniu, mandorli lub jako otwarta. Występuje w rozmaitych odmianach, różniących się formą płatków i przewiązki oraz stopniem odwzorowania detali (np. l. o niemal symetrycznej formie powyżej i poniżej przewiązki, o zgeometryzowanych lub płynnych kształtach, z dodatkowymi pręcikami między płatkami, w kropkowanym otoku, itd.). Jako francuskie godło królewskie, od początku prezentowana nie tylko na oprawach skórzanych, ale i oprawach z kosztownych, haftowanych tkanin. W epoce renesansu motyw ten stracił na znaczeniu, pojawiając się głównie w superekslibrisach (w Polsce m.in. Bonarowa i Gozdawa)oraz na owalnych plakietach medalionowych. W szesnastowiecznej Francji zmultiplikowane l-e ukazywano w superekslibrisach królewskich oraz na licznych, kunsztownych dziełach z dekoracją à semé (m.in. oprawy dla Henryka III Walezego jako władcy Francji). Tradycja „rozsiewania” l-i po okładzinach przetrwała we Francji do XVII w., później zaś (XVIII-XIX w.) motyw ten był wkomponowywano w inne formy dekoracji. Na gruncie polskim, w 3-4 ćw. XVI w. popularność zyskał motyw l. o bujnej formie, zbliżonej do heraldycznej lilii włoskiej oraz kwiatonu (ze środkowym płatkiem o wyglądzie kwiatu, bocznymi – strzępiastymi – płatkami oraz drobnymi kwiatkami na zagiętych łodyżkach między płatkami). Wzorem ówczesnych opraw francuskich, ich złocone wyciski rozmieszczano regularnie w polu zwierciadła bądź tworzono rodzaj czterodzielnej rozety (z czterech prostopadle stykających się l-i) na orientalizujących oprawach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Floralna dekoracja
À semé oprawy
Orientalizujące oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XXIV, LIV, 12 i in.;
  2. Devaux 1977, s. 33;
  3. Ziesche, Becker 1977, s. 45-46;
  4. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 171-185/il. 468-478;
  5. Guinard 1985, s. il. 1;
  6. Schmidt-Künsemüller 1985, s. 244;
  7. Carvin 1988, nr kat./il. C.2, C.70, M.389 i in.;
  8. Federici, Houlis 1988, s. 45-47;
  9. Coron, Lefèvre 1995, nr kat./il. 3, 6, 22 i in.;
  10. Devauchelle 1995, s. 23, 88, 150-151 i in.;
  11. Dudziński 1997, s. 117-118;
  12. Laffitte, Le Bars 1999, nr kat./il. 2-8, 10-17, 19-20 i in.;
  13. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 23-24;
  14. Knapek 2015, aneks 1, 3 (il. nie num.).

Autor: A.W.