Krojenie: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Krojenie== | ==Krojenie== | ||
| − | (cięcie, krajanie, przycinanie) (fr. découpage) | + | (cięcie, krajanie, przycinanie) (ang. cutting; fr. découpage; niem. schneiden) |
Jedna z podstawowych czynności introligatorskich, mająca na celu podzielenie użytków lub doprowadzenie ich do właściwego wymiaru. Krojeniu podlegają pojedyncze użytki (arkusze) oraz ich stosy. Krojenie możne być wykonywane ręcznie, przy użyciu różnego rodzaju noży, nożyczek lub na maszynach: nożycach introligatorskich, gilotynach, trójnożach, maszynach do sztancowania. Zastosowanie odpowiedniego narzędzia zależy od masowości procesu oraz od rodzaju materiału. Niektóre materiały introligatorskie kroi się specjalnie dla nich skonstruowanymi narzędziami, np. tekturę przy użyciu noża, zwłaszcza otnika, nożyc introligatorskich zwykłych lub tarczowych, z kolei do krojenia płatków złota służy specjalny nóż. | Jedna z podstawowych czynności introligatorskich, mająca na celu podzielenie użytków lub doprowadzenie ich do właściwego wymiaru. Krojeniu podlegają pojedyncze użytki (arkusze) oraz ich stosy. Krojenie możne być wykonywane ręcznie, przy użyciu różnego rodzaju noży, nożyczek lub na maszynach: nożycach introligatorskich, gilotynach, trójnożach, maszynach do sztancowania. Zastosowanie odpowiedniego narzędzia zależy od masowości procesu oraz od rodzaju materiału. Niektóre materiały introligatorskie kroi się specjalnie dla nich skonstruowanymi narzędziami, np. tekturę przy użyciu noża, zwłaszcza otnika, nożyc introligatorskich zwykłych lub tarczowych, z kolei do krojenia płatków złota służy specjalny nóż. | ||
| − | + | Ręczne krojenie nożem odbywa się na podkładce, a przecinany obiekt jest dociskany linią. Także krojenie maszynowe przebiega po dociśnięciu belką krojonego stosu lub arkusza. Krojenie wydrukowanych użytków przebiega według oznaczeń, tzw. marek. | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
[[Nożyce introligatorskie]] <br> | [[Nożyce introligatorskie]] <br> | ||
[[Gilotyna]] <br> | [[Gilotyna]] <br> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
# Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 20-22: Cięcie papieru. | # Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 20-22: Cięcie papieru. | ||
| − | + | # Zjawiński Zygmunt, Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 52-57. | |
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 10:20, 24 kwi 2022
Krojenie
(cięcie, krajanie, przycinanie) (ang. cutting; fr. découpage; niem. schneiden)
Jedna z podstawowych czynności introligatorskich, mająca na celu podzielenie użytków lub doprowadzenie ich do właściwego wymiaru. Krojeniu podlegają pojedyncze użytki (arkusze) oraz ich stosy. Krojenie możne być wykonywane ręcznie, przy użyciu różnego rodzaju noży, nożyczek lub na maszynach: nożycach introligatorskich, gilotynach, trójnożach, maszynach do sztancowania. Zastosowanie odpowiedniego narzędzia zależy od masowości procesu oraz od rodzaju materiału. Niektóre materiały introligatorskie kroi się specjalnie dla nich skonstruowanymi narzędziami, np. tekturę przy użyciu noża, zwłaszcza otnika, nożyc introligatorskich zwykłych lub tarczowych, z kolei do krojenia płatków złota służy specjalny nóż.
Ręczne krojenie nożem odbywa się na podkładce, a przecinany obiekt jest dociskany linią. Także krojenie maszynowe przebiega po dociśnięciu belką krojonego stosu lub arkusza. Krojenie wydrukowanych użytków przebiega według oznaczeń, tzw. marek.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Obcinanie krawędzi
Noże introligatorskie
Nożyce introligatorskie
Gilotyna
Przypisy
- Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 20-22: Cięcie papieru.
- Zjawiński Zygmunt, Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 52-57.
Autor: E.P.
