Koronkowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
Linia 8: Linia 8:
  
 
Powszechnie spotykane są oprawy wyzbyte centralnego ornamentu, ograniczone do bogatej koronkowej ramki, a także kompozycje z wyeksponowanym ornamentalnym rombem a zredukowaną do minimum ramką na skrajach okładki uzupełnioną o ornament w narożach.
 
Powszechnie spotykane są oprawy wyzbyte centralnego ornamentu, ograniczone do bogatej koronkowej ramki, a także kompozycje z wyeksponowanym ornamentalnym rombem a zredukowaną do minimum ramką na skrajach okładki uzupełnioną o ornament w narożach.
 +
 +
==Zobacz też==
 +
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==

Wersja z 11:21, 23 kwi 2022

Koronkowe oprawy

(fr. reliures à la dentelle)

Harleian styl

Styl dekoracyjny angielskich opraw luksusowych. Pojawił się około 1720 roku i był dominujący w angielskiej sztuce introligatorskiej przez następne sześćdziesiąt lat. Nazwa pochodzi od Roberta Harleya, hrabiego Oksfordu, którego słynna kolekcja zawierała liczne przykłady tego typu opraw. Howard Nixon wyśledził najwcześniejszy przykład takiej dekoracji w bibliotece Harleya na oprawie wykonanej w 1721 r.

Styl Harleian charakteryzuje duży centralny ornament w kształcie rombu, zbudowany z małych tłoków, otoczony szeroką dekoracyjną ramą obwodzącą brzegi okładki. Wzór może być wytłoczony jednym radełkiem z bogatym wzorem, ale częściej była tworzona z kilku radełek, dodatkowo uzupełnianym drobnymi tłoczkami.

Powszechnie spotykane są oprawy wyzbyte centralnego ornamentu, ograniczone do bogatej koronkowej ramki, a także kompozycje z wyeksponowanym ornamentalnym rombem a zredukowaną do minimum ramką na skrajach okładki uzupełnioną o ornament w narożach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Grafika

Przypisy

  1. Pearson D., English bookbinding styles, 1450-1800: a handbook, London, New Castle 2005, s. 76-78, 86, 139.

Autor: A.W., E.P.