Koronkowe oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 11:18, 23 kwi 2022

Koronkowe oprawy

(fr. reliures à la dentelle)

Harleian styl

Styl dekoracyjny angielskich opraw luksusowych. Pojawił się około 1720 roku i był dominujący w angielskiej sztuce introligatorskiej przez następne sześćdziesiąt lat. Nazwa pochodzi od Roberta Harleya, hrabiego Oksfordu, którego słynna kolekcja zawierała liczne przykłady tego typu opraw. Howard Nixon wyśledził najwcześniejszy przykład takiej dekoracji w bibliotece Harleya na oprawie wykonanej w 1721 r.

Styl Harleian charakteryzuje duży centralny ornament w kształcie rombu, zbudowany z małych tłoków, otoczony szeroką dekoracyjną ramą obwodzącą brzegi okładki. Wzór może być wytłoczony jednym radełkiem z bogatym wzorem, ale częściej była tworzona z kilku radełek, dodatkowo uzupełnianym drobnymi tłoczkami.

Powszechnie spotykane są oprawy wyzbyte centralnego ornamentu, ograniczone do bogatej koronkowej ramki, a także kompozycje z wyeksponowanym ornamentalnym rombem a zredukowaną do minimum ramką na skrajach okładki uzupełnioną o ornament w narożach.

Grafika

• 
• 
• 

  oprawa prawd. francuska, M. Sarbiewski, Lyricorum libri IV, Paryż 1647. Wł. WMBPB

• 

  Oprawa koronkowa z superekslibrisem z herbem Topór, prawdopodobnie Francja, ok. poł. XVIII w., rys. wg Dominika Witke-Jeżewskiego, Władysława Sztolcmana fot.: www.cyfrowe.mnw.art.pl

• 

  Oprawa koronkowa z superekslibrisem Marii Leszczyńskiej i godłami herbowymi wkomponowanymi w koronkę otaczającą zwierciadło, Francja, 1761, Bm, Nancy, fot. wg: Jurkowlaniec 2005

• 

  Oprawa koronkowa z superekslibrisami króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, po 1764 r., BCzart, Kraków, fot. wg: Olszewicz 1931

Przypisy

1. Pearson D., English bookbinding styles, 1450-1800: a handbook, London, New Castle 2005, s. 76-78, 86, 139.

Autor: A.W., E.P.