Kompletowanie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "(zbieranie) ==Zestawianie okładki== (montowanie okładki) W technice oprawy wklejanej proces wykonywania okładki niezależnie od bloku książki. Może być wykonywa...")
 
(Przypisy)
 
(Nie pokazano 15 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
(zbieranie)
+
==Kompletowanie==
==Zestawianie okładki==
+
(kompletowanie składek, kompletowanie wkładu, zbieranie składek) (ang. gathering; niem. zusammentragen)
(montowanie okładki)  
+
  
W technice oprawy wklejanej proces wykonywania okładki niezależnie od bloku książki. Może być wykonywane ręcznie dla jednej lub oprawianej jednocześnie większej ilości książek, w oprawie przemysłowej wykonywane seryjnie dla dużej ilości egzemplarzy.  
+
Proces polegający na zebraniu poszczególnych składek lub kart tomu według kolejności.  
  
Wykonanie okładek polega na przycięciu odpowiedniej wielkości okładzinówek, grzbietówki oraz materiałów obleczeniowych, te ostatnie mają ścięte skośnie narożniki. Materiały okładkowe łączone są poprzez sklejenie. Materiał obłóczkowy ułożony na stole spodnią stroną do góry pokrywany jest klejem. Na nim układana jest grzbietówka, a po obu jej stronach, w odpowiednim oddaleniu - tekturki okładkowe. Następnie podwijane są brzegi, a elementy są ze sobą ściskane, albo przez przytarcie kostką albo przez sprasowanie.  
+
W przypadku tomów o małej objętości możliwe jest kompletowanie zeszytowe, czyli wkładanie składek jedna w drugą. Powstały w ten sposób komplet stanowi jedną składkę i łączony jest zeszytowo.
 +
Najczęściej kompletowanie przebiega przez układanie kolejnych składek jedna na drugą, jest to tzw. kompletowanie książkowe.  
  
W oprawie ręcznej tekturki okładzinowe oraz grzbietówka mogą zostać połączone na pomocniczym papierowym pasku, także w okładkach kombinowanych montaż materiałów usztywniających dokonuje się na pasku materiału występującego na grzbiecie (w oprawie półpłóciennej na pasku płótna, półskórkowej - na pasku skóry), a po podwinięciu brzegów naklejane są obłóczki na pozostałą powierzchnię okładzin.
+
Zbieranie ręczne przebiega w ten sposób, że introligator układa na stole stosy poszczególnych składek we właściwej kolejności. Zbieranie zaczyna od ostatniego arkusza, na który, obchodząc stół, układa od końca kolejne składki. Zebrany komplet odkłada na stół. Po zebraniu kolejnego kompletu, układa go odwrotnie, grzbietem w przeciwną stronę.
 +
Wydrukowane na grzbietach sygnatury grzbietowe w postaci czarnych podłużnych paseczków, umieszczonych na kolejnych składkach w układzie schodkowym, pozwalają na kontrolę poprawnego skompletowania.
  
===Maszynowe zestawianie okładek===
+
W oprawie przemysłowej kompletowanie odbywa się maszynowo. Maszyna do kompletowania książkowego (zbieraczka) składa się z szeregu zasobników z urządzeniem podającym oraz transportera. Chwytak bierze po jednej składce i podaje na przesuwającą się taśmę. Każda kolejna składka zostaje położona na następną.
  
Do seryjnego wykonywania okładek służą maszyny, o różnym stopniu zautomatyzowania. Proste urządzenia ułatwiające i przyspieszające zestawianie okładek składają się ze stołu oraz szeregu listew, wyznaczających miejsce ułożenia materiałów oraz zaginających brzegi.
+
Maszynowe kompletowanie zeszytowe przebiega na maszynach zbierająco-zszywających, zwanych potocznie taśmowcem. Podczas kompletowania rozwarte składki są nakładane na listwę-transporter. Przy przesunięciu do kolejnej stacji, na wierzch nakładana jest kolejna składka. Po skompletowaniu wkład jest przesuwany pod aparat zszywający drutem.
 
+
Przemysłowa maszyna do produkcji okładek twardych składa się z zasobników, w których znajdują się materiały: przygotowane w odpowiednim formacie tekturki okładkowe, oklejki, a dla oprawy półpłóciennej paski płótna przeznaczone na grzbiet oraz papierowe użytki na oklejenie okładek. Kartonowa grzbietówka podawana jest ze zwoju i przycinana w trakcie produkcji.  
+
Automatyczne samonakładacze podają obłóczkę na stół nadawczy, po drodze jest ona smarowana przez cylinder nadający klej. Na niej układane są materiały usztywniające. Po zawinięciu brzegów oklejek elementy zostają do siebie dociśnięte, a następnie trafiają na stanowisko prasowania.
+
W maszynowym zestawianiu okładek stosuje się szybkoschnący klej na gorąco. Wydajność maszyny przekracza 500 okładek/godz.
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Bradel]] <br>
+
[[Blok książki]] <br>
[[Wklejane oprawy]] <br>
+
[[Sygnatura]] <br>
 +
[[Zbieraczka]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Zestawiona okładka.jpg|Zestawiona okładka. Rys. K. Komsta-Sławińska
+
File:SKMBT 36318071612340 0051.jpg|Komplet składek z widocznymi sygnaturami grzbietowymi
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 32: Linia 30:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
# Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 84-89.
+
# Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 57-58.
# Przypis 2
+
# Semkowicz Aleksander, Introligatorstwo: z krótkim zarysem historii zdobnictwa opraw, Kraków, 1948, s. 41-42.
 
+
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Aktualna wersja na dzień 10:23, 23 kwi 2022

Kompletowanie

(kompletowanie składek, kompletowanie wkładu, zbieranie składek) (ang. gathering; niem. zusammentragen)

Proces polegający na zebraniu poszczególnych składek lub kart tomu według kolejności.

W przypadku tomów o małej objętości możliwe jest kompletowanie zeszytowe, czyli wkładanie składek jedna w drugą. Powstały w ten sposób komplet stanowi jedną składkę i łączony jest zeszytowo. Najczęściej kompletowanie przebiega przez układanie kolejnych składek jedna na drugą, jest to tzw. kompletowanie książkowe.

Zbieranie ręczne przebiega w ten sposób, że introligator układa na stole stosy poszczególnych składek we właściwej kolejności. Zbieranie zaczyna od ostatniego arkusza, na który, obchodząc stół, układa od końca kolejne składki. Zebrany komplet odkłada na stół. Po zebraniu kolejnego kompletu, układa go odwrotnie, grzbietem w przeciwną stronę. Wydrukowane na grzbietach sygnatury grzbietowe w postaci czarnych podłużnych paseczków, umieszczonych na kolejnych składkach w układzie schodkowym, pozwalają na kontrolę poprawnego skompletowania.

W oprawie przemysłowej kompletowanie odbywa się maszynowo. Maszyna do kompletowania książkowego (zbieraczka) składa się z szeregu zasobników z urządzeniem podającym oraz transportera. Chwytak bierze po jednej składce i podaje na przesuwającą się taśmę. Każda kolejna składka zostaje położona na następną.

Maszynowe kompletowanie zeszytowe przebiega na maszynach zbierająco-zszywających, zwanych potocznie taśmowcem. Podczas kompletowania rozwarte składki są nakładane na listwę-transporter. Przy przesunięciu do kolejnej stacji, na wierzch nakładana jest kolejna składka. Po skompletowaniu wkład jest przesuwany pod aparat zszywający drutem.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Blok książki
Sygnatura
Zbieraczka

Grafika

Przypisy

  1. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 57-58.
  2. Semkowicz Aleksander, Introligatorstwo: z krótkim zarysem historii zdobnictwa opraw, Kraków, 1948, s. 41-42.

Autor: E.P.