Herringbone: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
(Utworzono nową stronę "==Herringbone== (Scottisch Herringbone) Charakterystyczny szkocki styl dekoracyjny XVIII w., wypracowany i stosowany głównie przez introligatorów w Edynburgu. Pojaw...") |
(→Przypisy) |
||
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Herringbone== | ==Herringbone== | ||
− | ( | + | (ang. [Scottish] herringbone binding) (z ang. jodełka) |
− | Charakterystyczny szkocki styl dekoracyjny XVIII w., wypracowany i stosowany głównie przez introligatorów w Edynburgu. Pojawił się ok. 1725 i był uprawiany do 1770, choć sporadycznie oprawy takie pojawiały się jeszcze do pocz. XIX w. | + | Charakterystyczny szkocki styl dekoracyjny XVIII w., wypracowany i stosowany głównie przez introligatorów w Edynburgu. Pojawił się ok. 1725 r. i był uprawiany do 1770 r., choć sporadycznie oprawy takie pojawiały się jeszcze do pocz. XIX w. |
− | + | Złocona kompozycja zajmująca centralne pole okładziny składała się z centralnej, pionowej listwy (łodygi), od której wychodziły na obie strony pary płaskich liści, spłaszczonych serc, kłosów, gałązek lub łukowych linii określanych czasem żebrami. Oprawy cechowały się bogatym zdobnictwem, kompozycja centralna otoczona była dekoracją ramową lub narożnikami, cała powierzchnia okładzin była wypełniona drobnymi złoconymi wyciskami. | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Linia 13: | Linia 13: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | File: | + | File:Herringbone.jpg|Dekoracja Herringbone, pocz. XVIII w. |
</gallery> | </gallery> | ||
Linia 19: | Linia 19: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
− | # | + | # Macchi Federico, Macchi Livio, Dizionario illustrato della legatura, Milano 2002, s. 428-429. |
− | + | # Scottish Decorative Bookbinding, https://digital.nls.uk/bookbinding/index.html | |
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' |
Aktualna wersja na dzień 09:52, 8 kwi 2022
Spis treści
Herringbone
(ang. [Scottish] herringbone binding) (z ang. jodełka)
Charakterystyczny szkocki styl dekoracyjny XVIII w., wypracowany i stosowany głównie przez introligatorów w Edynburgu. Pojawił się ok. 1725 r. i był uprawiany do 1770 r., choć sporadycznie oprawy takie pojawiały się jeszcze do pocz. XIX w.
Złocona kompozycja zajmująca centralne pole okładziny składała się z centralnej, pionowej listwy (łodygi), od której wychodziły na obie strony pary płaskich liści, spłaszczonych serc, kłosów, gałązek lub łukowych linii określanych czasem żebrami. Oprawy cechowały się bogatym zdobnictwem, kompozycja centralna otoczona była dekoracją ramową lub narożnikami, cała powierzchnia okładzin była wypełniona drobnymi złoconymi wyciskami.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Macchi Federico, Macchi Livio, Dizionario illustrato della legatura, Milano 2002, s. 428-429.
- Scottish Decorative Bookbinding, https://digital.nls.uk/bookbinding/index.html
Autor: E.P.