Grzbiet łamany: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grzbiet łamany) |
(→Grzbiet łamany) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Szczególny sposób sporządzania okładki, opracowany i zastosowany przez Alexisa Pierre Bradela, który okładki tymczasowych opraw formował z cienkiej tektury; przełamując ją tworzył przeguby i wyznaczał grzbiet okładki, uzyskany półfabrykat oklejał papierowym obleczeniem i sklejał z blokiem książki. | Szczególny sposób sporządzania okładki, opracowany i zastosowany przez Alexisa Pierre Bradela, który okładki tymczasowych opraw formował z cienkiej tektury; przełamując ją tworzył przeguby i wyznaczał grzbiet okładki, uzyskany półfabrykat oklejał papierowym obleczeniem i sklejał z blokiem książki. | ||
| − | Z czasem zaczęto wykonywać | + | Z czasem okładki zaczęto wykonywać z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odstępie wyznaczającym szerokość odsadki, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku a jej papierowe skrzydełka sklejano ze scezurami. W późniejszej fazie oprawy do scezur złączonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 22:33, 7 kwi 2022
Spis treści
Grzbiet łamany
(ang. Broken back, fr. reliure à dos brisé, niem. Gebrochener Rücken, wł. dorso staccato)
Szczególny sposób sporządzania okładki, opracowany i zastosowany przez Alexisa Pierre Bradela, który okładki tymczasowych opraw formował z cienkiej tektury; przełamując ją tworzył przeguby i wyznaczał grzbiet okładki, uzyskany półfabrykat oklejał papierowym obleczeniem i sklejał z blokiem książki.
Z czasem okładki zaczęto wykonywać z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odstępie wyznaczającym szerokość odsadki, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku a jej papierowe skrzydełka sklejano ze scezurami. W późniejszej fazie oprawy do scezur złączonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Półorganiczna oprawa
Grafika
Przygotowanie grzbietu łamanego. Źródło: Z. Zjawiński, Introligatorstwo
Przypisy
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 140-141.
- Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185.
Autor: E.P.
