Papiery pseudomarmurkowe: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
(→Papiery pseudomarmurkowe) |
||
| (Nie pokazano 6 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Papiery pseudomarmurkowe== | ==Papiery pseudomarmurkowe== | ||
| − | Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara | + | Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andésa (The treatment of paper for special purposes, Londyn 1907) nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz. Rozwiązanie Roberta Bracewella (1950) szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Pseudomarmurki są także wytwarzane w drodze reprodukcji oryginału i druku barwnego przy użyciu rastra. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
[[Papier agatowy]] <br> | [[Papier agatowy]] <br> | ||
[[Gustav-marmor]] <br> | [[Gustav-marmor]] <br> | ||
| + | [[Zdobienie krawędzi]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
| − | File: | + | File:Walek Leo.png|Aparat W. Leo do marmurkowania brzegów |
</gallery> | </gallery> | ||
| Linia 22: | Linia 23: | ||
# Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 252-306. | # Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 252-306. | ||
# Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123. | # Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123. | ||
| − | J. Halfer, Die Fortschritte der Marmorierkunst, Stuttgart 1891. | + | # J. Halfer, Die Fortschritte der Marmorierkunst, Stuttgart 1891. |
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 10:56, 21 mar 2022
Spis treści
Papiery pseudomarmurkowe
Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andésa (The treatment of paper for special purposes, Londyn 1907) nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz. Rozwiązanie Roberta Bracewella (1950) szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Pseudomarmurki są także wytwarzane w drodze reprodukcji oryginału i druku barwnego przy użyciu rastra.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery marmurkowe
Papier agatowy
Gustav-marmor
Zdobienie krawędzi
Grafika
Aparat W. Leo do marmurkowania brzegów
Przypisy
- Easton Phoebe Jane, Marbling: a history and a bibliography, Los Angeles 1983, s. 120-122.
- Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 252-306.
- Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123.
- J. Halfer, Die Fortschritte der Marmorierkunst, Stuttgart 1891.
Autor: E.P.
