Papiery natryskowe: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:34, 19 mar 2022

Papiery natryskowe

(niem. Spritzpapier)

Papiery barwione i zdobione poprzez rozpylenie farby.

Technika wykonania polega na pokryciu powierzchni papieru farbą przez rozpylenie jej ręczne lub mechaniczne przy użyciu urządzenia zwanego pulweryzatorem, a współcześnie - aerografem. Do natryskiwania używane są głównie farby wodne (tusze, akwarele, gwasze, akryle), zwykle z dodatkiem alkoholu lub specjalistycznego rozpuszczalnika, przeciwdziałającego zatykaniu się dyszy aerografu.

Technika powstała ok. 1850 roku, na początku XX w. produkowano w Lipsku w firmie Tangier-Werk urządzenia do rozpylania, które umożliwiały seryjną produkcję papierów i ich upowszechnienie.

Technika natryskowa jest wykorzystywana także w dekorowaniu innych elementów oprawy, w szczególności krawędzi.

W Polsce wytwarzaniem papierów natryskowych zajmował się Stefan Szczerbiński, który w l. 30. XX w. tworzył je w różnych technikach zdobniczych: gniecione, szablonowe, warstwowe.

Papiery natryskowe gniecione

Technika polega na zgnieceniu papieru, a następnie napylaniu farb pod różnymi kątami nachylenia podłoża papierowego. Powstają dzięki temu fantazyjne, przestrzenne efekty. S. Szczerbiński nazywał takie papiery "księżycowymi".

Papiery natryskowe szablonowe

Zdobienie przebiega przy użyciu szablonu wyciętego z kartonu lub blachy. Szablony zasłaniają fragmenty powierzchni, chroniąc je przed zabarwieniem. Nieosłonięte partie papieru sa barwione przez rozpylenie farby, następnie szablon jest przekładany na dalsze pole pracy i operacja jest wielokrotnie powtarzana.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papier szablonowy

Grafika

• 

  Reklama firmy Szczerbińskiego na papierze szablonowym

Przypisy

1. T. Windyka, Papiery wzorzyste. Katalog zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach, Duszniki 2012, s. 212-279.
2. Schabloniertes Papier, http://www.buntpapier.org/techniken/schabloniertes-papier.html

Autor: E.P.