Papiery pseudomarmurkowe: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "==Papiery pseudomarmurkowe== Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań...") |
(→Papiery pseudomarmurkowe) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Papiery pseudomarmurkowe== | ==Papiery pseudomarmurkowe== | ||
| − | Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andesa nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz | + | Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andesa nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz. Rozwiązanie Roberta Bradwella szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Konstrukcje maszyn marmurkujących były zachowywane w tajemnicy |
| + | |||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 14:29, 19 mar 2022
Spis treści
Papiery pseudomarmurkowe
Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andesa nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz. Rozwiązanie Roberta Bradwella szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Konstrukcje maszyn marmurkujących były zachowywane w tajemnicy
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery marmurkowe
Papier agatowy
Gustav-marmor
Grafika
Ząb oraz agat płaski
Przypisy
- Easton Phoebe Jane, Marbling: a history and a bibliography, Los Angeles 1983, s. 120-122.
- Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 304-306.
- Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123.
Autor: E.P.
