Preszpan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Preszpan== (niem. Preßspan, Ganzpappe) Rodzaj wielowarstwowej, mocno prasowanej tektury, o gładkiej, trudnonasiąkalnej powierzchnia . Posiada dużą wytrzymałoś...")
 
(Przypisy)
 
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Preszpan==
 
==Preszpan==
(niem. Preßspan, Ganzpappe)
+
(ang. presspahn, binder's presspahn, hot pressboard; niem. Preßspan, Glanzpappe, fr. presspahn, carte de Lyon)
  
Rodzaj wielowarstwowej, mocno prasowanej tektury, o gładkiej, trudnonasiąkalnej powierzchnia . Posiada dużą wytrzymałość mechaniczną na ścieranie i zginanie.
+
Rodzaj wielowarstwowej, mocno prasowanej tektury, o gładkiej, o trudno nasiąkliwej powierzchni. Posiada dużą wytrzymałość mechaniczną na ścieranie i zginanie.
  
Do produkcji preszpanu używa się szlachetnych surowców włóknistych w postaci półmasy bawełnianej, twardej masy celulozowej, makulatury. Preszpan powstaje przez sklejenie arkuszy papieru, zaś preszpan o dużej grubości - poprzez sklejenie kilku arkuszy preszpanu.
+
Do produkcji preszpanu używa się szlachetnych surowców włóknistych w postaci półmasy bawełnianej lub lnianej, twardej masy celulozowej, makulatury bezdrzewnej. Preszpan powstaje przez sklejenie i sprasowanie arkuszy papieru przy zastosowaniu dużego nacisku, zaś preszpan o dużej grubości - poprzez sklejenie kilku arkuszy preszpanu. Najcieńsze preszpany produkowano na maszynach papierniczych płaskositowych, najbardziej popularne – do grubości 5 mm wykonywano na tekturówkach lub na maszynach okrągłositowych. Aby uzyskać efekt gładkości, materiał był obrabiany poprzez prasowanie i gładzenie w kalandrze frykcyjnym, następnie był polerowany kamieniami agatowymi. Preszpan wytwarzano w różnych kolorach.
Najcieńsze preszpany produkowano na maszynach papierniczych płaskositowych, najbardziej popularne – do grubości 5 mm wykonywano na tekturówkach lub na maszynach okrągłositowych. Aby uzyskać efekt gładkości, materiał obrabiany był poprzez prasowanie i gładzenie w kalandrze frykcyjnym, następnie był polerowany kamieniami agatowymi.  
+
  
 
Preszpan był wykorzystywany do produkcji teczek i innych wyrobów galanteryjnych.
 
Preszpan był wykorzystywany do produkcji teczek i innych wyrobów galanteryjnych.
Linia 12: Linia 11:
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
+
[[Tektura]] <br>
==Grafika==
+
 
+
<gallery>
+
 
+
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
 
+
</gallery>
+
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
 
# Preszpan, w: Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Preszpan
 
# Preszpan, w: Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Preszpan
 
+
# Kołakowski Tadeusz, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 65.
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Aktualna wersja na dzień 15:00, 16 mar 2022

Preszpan

(ang. presspahn, binder's presspahn, hot pressboard; niem. Preßspan, Glanzpappe, fr. presspahn, carte de Lyon)

Rodzaj wielowarstwowej, mocno prasowanej tektury, o gładkiej, o trudno nasiąkliwej powierzchni. Posiada dużą wytrzymałość mechaniczną na ścieranie i zginanie.

Do produkcji preszpanu używa się szlachetnych surowców włóknistych w postaci półmasy bawełnianej lub lnianej, twardej masy celulozowej, makulatury bezdrzewnej. Preszpan powstaje przez sklejenie i sprasowanie arkuszy papieru przy zastosowaniu dużego nacisku, zaś preszpan o dużej grubości - poprzez sklejenie kilku arkuszy preszpanu. Najcieńsze preszpany produkowano na maszynach papierniczych płaskositowych, najbardziej popularne – do grubości 5 mm wykonywano na tekturówkach lub na maszynach okrągłositowych. Aby uzyskać efekt gładkości, materiał był obrabiany poprzez prasowanie i gładzenie w kalandrze frykcyjnym, następnie był polerowany kamieniami agatowymi. Preszpan wytwarzano w różnych kolorach.

Preszpan był wykorzystywany do produkcji teczek i innych wyrobów galanteryjnych.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Tektura

Przypisy

  1. Preszpan, w: Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Preszpan
  2. Kołakowski Tadeusz, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 65.

Autor: E.P.