Holenderska oprawa: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "==Holenderska oprawa== Oprawa holenderska to oprawa pergaminowa miękka lub półtwarda, wykonana z użyciem elastycznej okłądzinówki lub bez niej. Oprawy półtwar...") |
(→Holenderska oprawa) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Holenderska oprawa== | ==Holenderska oprawa== | ||
| − | Oprawa holenderska to oprawa pergaminowa | + | Oprawa holenderska to elastyczna oprawa pergaminowa, masowo wykonywana w Niderlandach od XVI do pocz. XVIII w. Stosowana w edycjach oficyny Elzewira, upowszechniła się w całej Europie, pod nazwą oprawa w typie holenderskim. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Oprawy wykonywano bez usztywnienia (→miękka oprawa) lub z użyciem elastycznej okładzinówki (→półtwarda oprawa). Do opraw półtwardych wykorzystywano kompatywki lub cienkie tektury. Okładzinówka nie była sklejana z pergaminowym obleczeniem; z pergaminu formowano okładkę, w którą tylko wsuwano usztywnienie, podklejano tylko zawinięcia. Grzbiet nie posiadał usztywnienia. Od strony żłobka okładka miała zagięty fałd pergaminowy (yapp), służący ochronie bloku. Bloki szyto na pergaminowe zwięzy, które, wraz z rdzeniem kapitałki przewlekano przez system otworów w przegubie. Oprawy były najczęściej wiązane przy pomocy rzemienia lub tasiemki, zamocowanych na skraju okładzin. | ||
| + | Oprawy holenderskie wykonywano z wysokogatunkowego, gładkiego pergaminu w kolorze kości słoniowej. Wzorzec zdobniczy opraw pergaminowych XVII w. holenderskich i ich naśladownictw był zbudowany z podwójnej liniowej ramy, połączonej w narożach. W wewnętrznych narożnikach umieszczano tłok, zwykle kwiaton. Dekoracja była złocona lub srebrzona. Wiele opraw zachowało się ze sczerniałą dekoracją, co dowodzi używania złota niższej próby, stopu złota ze srebrem. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 11:27, 24 lut 2022
Spis treści
Holenderska oprawa
Oprawa holenderska to elastyczna oprawa pergaminowa, masowo wykonywana w Niderlandach od XVI do pocz. XVIII w. Stosowana w edycjach oficyny Elzewira, upowszechniła się w całej Europie, pod nazwą oprawa w typie holenderskim.
Oprawy wykonywano bez usztywnienia (→miękka oprawa) lub z użyciem elastycznej okładzinówki (→półtwarda oprawa). Do opraw półtwardych wykorzystywano kompatywki lub cienkie tektury. Okładzinówka nie była sklejana z pergaminowym obleczeniem; z pergaminu formowano okładkę, w którą tylko wsuwano usztywnienie, podklejano tylko zawinięcia. Grzbiet nie posiadał usztywnienia. Od strony żłobka okładka miała zagięty fałd pergaminowy (yapp), służący ochronie bloku. Bloki szyto na pergaminowe zwięzy, które, wraz z rdzeniem kapitałki przewlekano przez system otworów w przegubie. Oprawy były najczęściej wiązane przy pomocy rzemienia lub tasiemki, zamocowanych na skraju okładzin.
Oprawy holenderskie wykonywano z wysokogatunkowego, gładkiego pergaminu w kolorze kości słoniowej. Wzorzec zdobniczy opraw pergaminowych XVII w. holenderskich i ich naśladownictw był zbudowany z podwójnej liniowej ramy, połączonej w narożach. W wewnętrznych narożnikach umieszczano tłok, zwykle kwiaton. Dekoracja była złocona lub srebrzona. Wiele opraw zachowało się ze sczerniałą dekoracją, co dowodzi używania złota niższej próby, stopu złota ze srebrem.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Pergaminowe oprawy
Yapp
Grafika
Zasadzanie okładzin. Rys. K. Komsta-Sławińska
Oporek i okładka z przegubem zwartym. Rys. K. Komsta-Sławińska
Główka grzbietu z daszkiem i wcięciami rogów okładek. Oprawa Władysława Dąbrowskiego.
Przypisy
- Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 191-197.
- Rhein Adolf, Das Buchbinderbuch, Halle 1954, s. 196-210.
- Wiese Fritz, Der Bucheinband, Stuttgart 1953, s. 219-254.
- Cockerell Douglas, Bookbinding, and the care of books: a handbook for amateurs, bookbinders & librarians, London 1901
Autor: E.P.
