Bliźniacza oprawa: Różnice pomiędzy wersjami
(→Bliźniacza oprawa) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Oprawa łącząca dwa (lub więcej, nawet do siedmiu) tomów dzieła lub różnych publikacji jednego formatu w ten sposób, że tylna okładzina obu woluminów jest wspólna i z obu stron styka się z grzbietami poszczególnych woluminów. Dzieła są ułożone odwrotnie względem siebie, do lektury trzeba książkę obrócić. Ustawiona na półce prezentuje równocześnie obcięcie jednego i grzbiet drugiego tomu przylegające do siebie. Oprawy bliźniacze miewają ozdobne okładki, skórzane, haftowane lub z wzorzystych tkanin. | Oprawa łącząca dwa (lub więcej, nawet do siedmiu) tomów dzieła lub różnych publikacji jednego formatu w ten sposób, że tylna okładzina obu woluminów jest wspólna i z obu stron styka się z grzbietami poszczególnych woluminów. Dzieła są ułożone odwrotnie względem siebie, do lektury trzeba książkę obrócić. Ustawiona na półce prezentuje równocześnie obcięcie jednego i grzbiet drugiego tomu przylegające do siebie. Oprawy bliźniacze miewają ozdobne okładki, skórzane, haftowane lub z wzorzystych tkanin. | ||
| − | Historia oprawy bliźniaczej sięga XVI wieku, prototyp przypisuje się księgarzowi Johannowi Eichhornowi (ok. 1560) z Frankfurtu nad Odrą, później rozprzestrzeniła się na północną Europę, najczęściej stosowano ją w Anglii w XVII wieku. W ten sposób często współoprawiano księgi religijne, np. Nowy Testament i Księgę Psalmów. | + | Historia oprawy bliźniaczej sięga XVI wieku, prototyp przypisuje się księgarzowi Johannowi Eichhornowi (ok. 1560 r.) z Frankfurtu nad Odrą, później rozprzestrzeniła się na północną Europę, najczęściej stosowano ją w Anglii w XVII wieku. W ten sposób często współoprawiano księgi religijne, np. Nowy Testament i Księgę Psalmów. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 18:59, 15 lut 2022
Spis treści
Bliźniacza oprawa
(ang. dos-à-dos binding; fr. reliure dos-à-dos, niem. Mehrfachbände, Doppelbuch)
Oprawa łącząca dwa (lub więcej, nawet do siedmiu) tomów dzieła lub różnych publikacji jednego formatu w ten sposób, że tylna okładzina obu woluminów jest wspólna i z obu stron styka się z grzbietami poszczególnych woluminów. Dzieła są ułożone odwrotnie względem siebie, do lektury trzeba książkę obrócić. Ustawiona na półce prezentuje równocześnie obcięcie jednego i grzbiet drugiego tomu przylegające do siebie. Oprawy bliźniacze miewają ozdobne okładki, skórzane, haftowane lub z wzorzystych tkanin.
Historia oprawy bliźniaczej sięga XVI wieku, prototyp przypisuje się księgarzowi Johannowi Eichhornowi (ok. 1560 r.) z Frankfurtu nad Odrą, później rozprzestrzeniła się na północną Europę, najczęściej stosowano ją w Anglii w XVII wieku. W ten sposób często współoprawiano księgi religijne, np. Nowy Testament i Księgę Psalmów.
Zobacz też
Grafika
Bliźniacza oprawa renesansowa, Niemcy, 1555, repr. wg: C. Chamrad, Dietrich von Lohe - ein Rostocker Buchbinder, "Einband Forschung", H. 44, 2019, il. 3
Bliźniacza oprawa, Anglia, lata 30. XVII w., repr. wg: Sotheby's New York, November 1, 1995
Przypisy
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 145.
- Dos-à-dos binding, https://en.wikipedia.org/wiki/Dos-%C3%A0-dos_binding
- Partyka J., Rara et curiosa. Niezwykłe oprawy starych druków Biblioteki Jagiellońskiej, [w:] Zbiory polskie, red. A. Wagner, współpr. D. Ryszkowska-Mirowska, A. Wronka, Toruń 2021, s. 174-177
Autor: E.P.
