Papier cukrowy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Papier cukrowy) |
(→Papier cukrowy) |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
Podstawowa i najobfitsza jest warstwa pierwsza, kolejne nakładane są po wysuszeniu poprzedniej. Wzór powstaje na skutek reakcji chemicznych między substancjami, obfitość kolejnych warstw wpływa na ostateczną, dominującą barwę papieru. | Podstawowa i najobfitsza jest warstwa pierwsza, kolejne nakładane są po wysuszeniu poprzedniej. Wzór powstaje na skutek reakcji chemicznych między substancjami, obfitość kolejnych warstw wpływa na ostateczną, dominującą barwę papieru. | ||
− | Technika została zarzucona i papier nie jest obecnie | + | Technika została zarzucona i papier nie jest obecnie produkowany, publikowana receptura pochodzi z 1927 r. Stosowany w niej dwuchromian potasu jest obecnie substancją zakazaną. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== |
Wersja z 23:00, 11 lut 2022
Spis treści
Papier cukrowy
(niem. Zuckerhutpapier)
Papier o wielobarwnym, fantazyjnym wzorze. Barwiony maszynowo przy użyciu rotacyjnej wielokałamarzowej maszyny farbiarskiej (powlekarki). Barwny wzór powstaje przypadkowo, podczas nakładania i mieszania się kolejnych warstw barwnych na papierze. Do farbowania używane są wodne roztwory trzech substancji w ściśle określonych proporcjach:
- wyciąg z drzewa kampeszowego (barwnik niebieski) zmieszany z melasą;
- chromian potasu (barwnik żółty) zmieszany z albuminą z osocza krwi (barwnik czerwony);
- leżakowana albumina zmieszana z częścią mieszanki z drugiej warstwy.
Podstawowa i najobfitsza jest warstwa pierwsza, kolejne nakładane są po wysuszeniu poprzedniej. Wzór powstaje na skutek reakcji chemicznych między substancjami, obfitość kolejnych warstw wpływa na ostateczną, dominującą barwę papieru.
Technika została zarzucona i papier nie jest obecnie produkowany, publikowana receptura pochodzi z 1927 r. Stosowany w niej dwuchromian potasu jest obecnie substancją zakazaną.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papier maszynowy
Grafika
Przypisy
- A. Weichelt, Bunppapier-Fabrikation, Berlin 1927, s. 286.
Autor: E.P.