Papier z rzucikiem: Różnice pomiędzy wersjami
(→Papier z rzucikiem) |
(→Papier z rzucikiem) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Papier z barwnymi włóknami dodanymi do masy papierniczej, nadającymi papierowi niejednolity, melanżowy wygląd. Papier z barwnymi włóknami został wynaleziony w 1881 r., po raz pierwszy zastosowany w Szwajcarii w produkcji znaczków pocztowych; barwne włókna stanowiły zabezpieczenie przed fałszowaniem znaczków. Papiery oraz kartony z rzucikiem produkowano także jako papiery ozdobne, na potrzeby introligatorskie, ponadto barwne włókna dodawano do bibuł atramentowych. | Papier z barwnymi włóknami dodanymi do masy papierniczej, nadającymi papierowi niejednolity, melanżowy wygląd. Papier z barwnymi włóknami został wynaleziony w 1881 r., po raz pierwszy zastosowany w Szwajcarii w produkcji znaczków pocztowych; barwne włókna stanowiły zabezpieczenie przed fałszowaniem znaczków. Papiery oraz kartony z rzucikiem produkowano także jako papiery ozdobne, na potrzeby introligatorskie, ponadto barwne włókna dodawano do bibuł atramentowych. | ||
| − | Do masy papierowej dodawano strzyżę jedwabną lub wełnianą; są to włókna pochodzenia zwierzęcego, białkowe. Wybarwianie strzyży zachodziło, w masie papierniczej, do której dodawano barwniki kwasowe bezpośrednie, którymi nie barwią się włókna celulozowe (roślinne). Barwniki bezpośrednie stosowano w kilku podstawowych kolorach: niebieskim, czerwonym, zielonym. Produkowano także papier z włóknami roślinnymi, bawełnianymi lub lnianymi, a nawet | + | Do masy papierowej dodawano strzyżę jedwabną lub wełnianą; są to włókna pochodzenia zwierzęcego, białkowe. Wybarwianie strzyży zachodziło, w masie papierniczej, do której dodawano barwniki kwasowe bezpośrednie, którymi nie barwią się włókna celulozowe (roślinne). Barwniki bezpośrednie stosowano w kilku podstawowych kolorach: niebieskim, czerwonym, zielonym. Produkowano także papier z włóknami roślinnymi, bawełnianymi lub lnianymi, a nawet syntetycznymi, zabarwionymi przed dodaniem do masy. |
W języku niemieckim rozróżniano papier z włóknami jedwabnymi – Faserpapier od papieru z włóknami wełnianymi – Ingrainpapier. | W języku niemieckim rozróżniano papier z włóknami jedwabnymi – Faserpapier od papieru z włóknami wełnianymi – Ingrainpapier. | ||
Wersja z 19:51, 10 lut 2022
Spis treści
Papier z rzucikiem
(papier melirowany, papier z barwnym rzucikiem, z barwnymi włóknami, papier melanżowy) (ang. granite paper, fr. papier mélangé de fils de soie, niem. Faserpapier, Ingrainpapier)
Papier z barwnymi włóknami dodanymi do masy papierniczej, nadającymi papierowi niejednolity, melanżowy wygląd. Papier z barwnymi włóknami został wynaleziony w 1881 r., po raz pierwszy zastosowany w Szwajcarii w produkcji znaczków pocztowych; barwne włókna stanowiły zabezpieczenie przed fałszowaniem znaczków. Papiery oraz kartony z rzucikiem produkowano także jako papiery ozdobne, na potrzeby introligatorskie, ponadto barwne włókna dodawano do bibuł atramentowych.
Do masy papierowej dodawano strzyżę jedwabną lub wełnianą; są to włókna pochodzenia zwierzęcego, białkowe. Wybarwianie strzyży zachodziło, w masie papierniczej, do której dodawano barwniki kwasowe bezpośrednie, którymi nie barwią się włókna celulozowe (roślinne). Barwniki bezpośrednie stosowano w kilku podstawowych kolorach: niebieskim, czerwonym, zielonym. Produkowano także papier z włóknami roślinnymi, bawełnianymi lub lnianymi, a nawet syntetycznymi, zabarwionymi przed dodaniem do masy.
W języku niemieckim rozróżniano papier z włóknami jedwabnymi – Faserpapier od papieru z włóknami wełnianymi – Ingrainpapier.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papier maszynowy
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- S. Jakucewicz, S. Khadzynova, Sposoby zabezpieczania dokumentów, Łódź 2020, s. 83-84.
Autor: A.W.
