Parlante oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
(→Grafika) |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
Plik:IMG 3344.jpg|Joseph Méry, Comte Foelix, Muses et fées. Histoire des femmes mythologiques, Paris 1851 | Plik:IMG 3344.jpg|Joseph Méry, Comte Foelix, Muses et fées. Histoire des femmes mythologiques, Paris 1851 | ||
− | Plik: | + | Plik:Grażyna.JPG|A. Mickiewicz, Grażyna, Poznań 1851 |
Wersja z 12:25, 7 lut 2022
Spis treści
Parlante oprawy
(także: mówiące/symboliczne/emblematyczne oprawy, z fr. parlant – mówiąca)
(ang. pictorial/emblematic bookbindings, niem. Redender Einband)
Pojęcie spopularyzowane w romańskiej, głównie francuskiej, tegumentologii. Oprawy o dekoracji bezpośrednio związanej z treścią chronionych przez nie książek. Mimo, że dzieła tego rodzaju powstawały już w średniowieczu, przyjmuje się, iż geneza zjawiska wiąże się z osiemnastowiecznymi oprawami francuskimi, jak również angielskimi masońskimi oprawami. W obrębie bogatej dekoracji ornamentalnej na okładzinach i grzbiecie wkomponowywano motywy bezpośrednio związane z zawartością księgi. Z kategorii tej wyłącza się jednak dzieła religijne, których oprawy ozdobiono motywami biblijnymi itp. Do rozpowszechnienia takiej formuły dekoracji opraw doszło we Francji w 2 poł. XIX w. Wówczas też wzmogła się produkcja rozmaitych tłoków z motywami greckimi, egipskimi, arabskimi, chińskimi itp., które mogły być użyte na oprawach dzieł o takiej tematyce. Obok tego produkowano większe tłoki i plakiety do dekoracji okładzin i grzbietów, ukazujące kompozycje „mówiące” o treści druku, niekiedy razem z napisem tytułowym. Wytwarzano też liczne tłoki ze stylizowanymi motywami roślinnymi o wszechstronniejszym zastosowaniu.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Masońskie oprawy
Grafika
Przypisy
- Devauchelle 1995, s. 266-272;
- Allix 1998, kat. 207;
- Macchi F. i L. 2002, s. 352-353.
Autor: A.W.