Kwiatu lotosu wzór: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
(→Kwiatu lotosu wzór) |
m (→Kwiatu lotosu wzór: uzupełn. term. ang.) |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | ==Kwiatu lotosu wzór== | |
− | + | (wł. fior di loto; ang. lotus forms/motifs; fr. fleur de lotus) | |
− | [[ | + | Ornament w formie stylizowanej wici z symetrycznie rozmieszczonymi liśćmi i kwiatami lotosu; tworzony w technice złocenia za pomocą tłoków lub radełka według dwóch schematów: z segmentami wzoru stykającymi się bokami, bądź stykającymi się górą i dołem; tak ukształtowany wzór najczęściej tworzy szerokie bordiury otaczające zwierciadło z bogatą dekoracją (często też superekslibrisem). Stosowany w introligatorstwie rzymskim 2 poł. XVI w., w tym na oprawach ksiąg dla papieży (zwłaszcza dla Piusa V). |
+ | |||
+ | ==Zobacz też== | ||
+ | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
+ | [[Bordiura ]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | + | ||
− | + | Plik:Kwiatu lotosu wzór, Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej, przed 1572, wg Fürstenberg, De Marinis 1966.jpg | Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej, przed 1572, wg Fürstenberg, De Marinis 1966 | |
+ | Plik:Kwiatu lotosu wzór, Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej, po 1573 r., wg Fürstenberg, De Marinis 1966.jpg | Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej, po 1573 r., wg Fürstenberg, De Marinis 1966 | ||
+ | Plik:Kwiatu lotosu wzór, Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej z 3 ćw. XVI w., Biblioteca Nazionale Braidense.jpg | Wzór kwiatu lotosu w bordiurze oprawy rzymskiej z 3 ćw. XVI w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan | ||
</gallery> | </gallery> |
Aktualna wersja na dzień 17:08, 31 gru 2021
Spis treści
Kwiatu lotosu wzór
(wł. fior di loto; ang. lotus forms/motifs; fr. fleur de lotus)
Ornament w formie stylizowanej wici z symetrycznie rozmieszczonymi liśćmi i kwiatami lotosu; tworzony w technice złocenia za pomocą tłoków lub radełka według dwóch schematów: z segmentami wzoru stykającymi się bokami, bądź stykającymi się górą i dołem; tak ukształtowany wzór najczęściej tworzy szerokie bordiury otaczające zwierciadło z bogatą dekoracją (często też superekslibrisem). Stosowany w introligatorstwie rzymskim 2 poł. XVI w., w tym na oprawach ksiąg dla papieży (zwłaszcza dla Piusa V).
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Petrucci-Nardelli 1988, s. 267-284;
- Bologna 1998, s. 109;
- Macchi F. i L. 2002, s. 273;
- Macchi F. i L. 2007, nr kat./tabl. 63, 65.
Autor: A.W.