Parlante oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "===''Parlante'' oprawy=== (także: mówiące/symboliczne/emblematyczne oprawy, z fr. ''parlant'' – mówiąca) (ang. pictorial/emblematic bookbindings) Pojęcie spo...")
 
Linia 4: Linia 4:
 
(ang. pictorial/emblematic bookbindings)  
 
(ang. pictorial/emblematic bookbindings)  
  
Pojęcie spopularyzowane w romańskiej, głównie francuskiej, tegumentologii. Oprawy o dekoracji bezpośrednio związanej z treścią chronionych przez nie książek. Mimo, że dzieła tego rodzaju powstawały już w średniowieczu, przyjmuje się, iż geneza zjawiska wiąże się z osiemnastowiecznymi oprawami francuskimi. W obrębie bogatej dekoracji ornamentalnej na okładzinach i grzbiecie wkomponowywano motywy bezpośrednio związane z zawartością księgi. Z kategorii tej wyłącza się jednak dzieła religijne, których oprawy ozdobiono motywami biblijnymi itp. Do rozpowszechnienia takiej formuły dekoracji opraw doszło we Francji w 2 poł. XIX w. Wówczas też wzmogła się produkcja rozmaitych tłoków z motywami greckimi, egipskimi, arabskimi, chińskimi itp., które mogły być użyte na oprawach dzieł o takiej tematyce. Obok tego produkowano większe tłoki i plakiety do dekoracji okładzin i grzbietów, ukazujące kompozycje „mówiące” o treści druku, niekiedy razem z napisem tytułowym. Wytwarzano też liczne tłoki ze stylizowanymi motywami roślinnymi o wszechstronniejszym zastosowaniu.     
+
Pojęcie spopularyzowane w romańskiej, głównie francuskiej, tegumentologii. Oprawy o dekoracji bezpośrednio związanej z treścią chronionych przez nie książek. Mimo, że dzieła tego rodzaju powstawały już w średniowieczu, przyjmuje się, iż geneza zjawiska wiąże się z osiemnastowiecznymi oprawami francuskimi, jak również angielskimi masońskimi oprawami. W obrębie bogatej dekoracji ornamentalnej na okładzinach i grzbiecie wkomponowywano motywy bezpośrednio związane z zawartością księgi. Z kategorii tej wyłącza się jednak dzieła religijne, których oprawy ozdobiono motywami biblijnymi itp. Do rozpowszechnienia takiej formuły dekoracji opraw doszło we Francji w 2 poł. XIX w. Wówczas też wzmogła się produkcja rozmaitych tłoków z motywami greckimi, egipskimi, arabskimi, chińskimi itp., które mogły być użyte na oprawach dzieł o takiej tematyce. Obok tego produkowano większe tłoki i plakiety do dekoracji okładzin i grzbietów, ukazujące kompozycje „mówiące” o treści druku, niekiedy razem z napisem tytułowym. Wytwarzano też liczne tłoki ze stylizowanymi motywami roślinnymi o wszechstronniejszym zastosowaniu.     
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Masońskie oprawy] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==

Wersja z 22:04, 1 paź 2021

Parlante oprawy

(także: mówiące/symboliczne/emblematyczne oprawy, z fr. parlant – mówiąca)

(ang. pictorial/emblematic bookbindings)

Pojęcie spopularyzowane w romańskiej, głównie francuskiej, tegumentologii. Oprawy o dekoracji bezpośrednio związanej z treścią chronionych przez nie książek. Mimo, że dzieła tego rodzaju powstawały już w średniowieczu, przyjmuje się, iż geneza zjawiska wiąże się z osiemnastowiecznymi oprawami francuskimi, jak również angielskimi masońskimi oprawami. W obrębie bogatej dekoracji ornamentalnej na okładzinach i grzbiecie wkomponowywano motywy bezpośrednio związane z zawartością księgi. Z kategorii tej wyłącza się jednak dzieła religijne, których oprawy ozdobiono motywami biblijnymi itp. Do rozpowszechnienia takiej formuły dekoracji opraw doszło we Francji w 2 poł. XIX w. Wówczas też wzmogła się produkcja rozmaitych tłoków z motywami greckimi, egipskimi, arabskimi, chińskimi itp., które mogły być użyte na oprawach dzieł o takiej tematyce. Obok tego produkowano większe tłoki i plakiety do dekoracji okładzin i grzbietów, ukazujące kompozycje „mówiące” o treści druku, niekiedy razem z napisem tytułowym. Wytwarzano też liczne tłoki ze stylizowanymi motywami roślinnymi o wszechstronniejszym zastosowaniu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
[[Masońskie oprawy]

Grafika

Przypisy

  1. Devauchelle 1995, s. 266-272;
  2. Allix 1998, kat. 207;
  3. Macchi F. i L. 2002, s. 352-353.

Autor: A.W.