Grzbiet łamany: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grzbiet łamany) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(fr. reliure à dos brisé, niem. Gebrochener Rücken) | (fr. reliure à dos brisé, niem. Gebrochener Rücken) | ||
| − | Pierwowzorem oprawy z łamanym grzbietem była oprawa wynaleziona przez Alexisa Pierre Bradela, który tymczasowe oprawy sporządzał z kartonu. Przełamywał | + | Pierwowzorem oprawy z łamanym grzbietem była oprawa wynaleziona przez Alexisa Pierre Bradela, który tymczasowe oprawy sporządzał z kartonu. Przełamywał go w miejscu grzbietu, następnie oklejał papierową obłóczką i sklejał z blokiem. |
Z czasem zaczęto wykonywać okładki z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odległości równej wysokości oporka, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku i papierowe skrzydełka sklejano ze scyzurami. W późniejszej fazie oprawy do scyzur sklejonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę. | Z czasem zaczęto wykonywać okładki z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odległości równej wysokości oporka, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku i papierowe skrzydełka sklejano ze scyzurami. W późniejszej fazie oprawy do scyzur sklejonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę. | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
# Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185. | # Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185. | ||
| − | |||
| − | |||
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Wersja z 18:25, 29 sie 2021
Spis treści
Grzbiet łamany
(fr. reliure à dos brisé, niem. Gebrochener Rücken)
Pierwowzorem oprawy z łamanym grzbietem była oprawa wynaleziona przez Alexisa Pierre Bradela, który tymczasowe oprawy sporządzał z kartonu. Przełamywał go w miejscu grzbietu, następnie oklejał papierową obłóczką i sklejał z blokiem.
Z czasem zaczęto wykonywać okładki z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odległości równej wysokości oporka, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku i papierowe skrzydełka sklejano ze scyzurami. W późniejszej fazie oprawy do scyzur sklejonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Półorganiczna oprawa
Grafika
Przygotowanie grzbietu łamanego. Źródło: Z. Zjawiński, Introligatorstwo
Przypisy
- Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185.
Autor: E.P.
