Arabeska narożna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Arabeska narożna== Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do...")
 
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Arabeska narożna==
+
==Arabeska narożna==  
Wyciskany z tłoka niewielki (ok. 2-3x1-2cm) motyw o kształcie zbliżonym do wydłużonego trójkąta wypełnionego →arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 50. XVI w. pojawił się w introligatorstwie krakowskim, w którym ukazywano go nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie →mandorla stilizatta. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych →ćwierćmedalionów z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych 4 wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie →schamsa.        
+
(fr. arabesque d'angle)
 +
 
 +
Wyciskany z tłoka niewielki motyw o kształcie zbliżonym do równobocznego lub wydłużonego trójkąta wypełnionego arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 40. XVI w. spopularyzowany w introligatorstwie krakowskim. Warianty a. n. o kształcie wydłużonego trójkąta ukazywano nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie mandorla stilizatta. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych ćwierćmedalionów z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych 4 wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie schamsa.
 +
 
 +
==Zobacz też==
 +
 
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Ćwierćmedalion]] <br>
 +
[[Mandorla stilizatta]] <br>
 +
[[Schamsa]] <br>
 +
 
 +
==Grafika==
 +
 
 +
<gallery>
 +
Plik:Arabeska narożna 9.jpg | Arabeska narożna na włoskiej oprawie renesansowej, 1 poł. XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 17.jpg | Arabeska narożna na włoskiej oprawie renesansowej, 1 poł. XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 16.jpg | Fragment okładziny włoskiej oprawy renesansowej z arabeskami narożnymi w zwierciadle, 1 poł. XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 2.jpg | Arabeska narożna na polskiej oprawie renesansowej, ok. poł. XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 1.jpg | Symetryczna forma arabeski narożnej na polskiej oprawie renesansowej, XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 4.jpg | Symetryczna forma arabeski narożnej na polskiej oprawie renesansowej, XVI w.
 +
Plik:Arabeska narożna 5.jpg | Symetryczna forma arabeski narożnej na polskiej oprawie renesansowej, XVI w.
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# Laucevičius 1976, il. 119-120, 422, 424 i in.;
 +
# Marcon 1999, s. 35-50;
 +
# Macchi F. i L. 2007, tabl. 48-49, 51-52, 77 i in.
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 13:48, 2 cze 2021

Arabeska narożna

(fr. arabesque d'angle)

Wyciskany z tłoka niewielki motyw o kształcie zbliżonym do równobocznego lub wydłużonego trójkąta wypełnionego arabeską, przystosowany do zdobienia wewnętrznych narożników zwierciadeł okładzin, w których dwoma bokami styka się z ramką bądź tymiż bokami jest w nią wkomponowany. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich (zwłaszcza weneckich i rzymskich) z 1 poł. XVI w., a pod ich wpływem także dla dzieł francuskich i niemieckich. Najpóźniej w latach 40. XVI w. spopularyzowany w introligatorstwie krakowskim. Warianty a. n. o kształcie wydłużonego trójkąta ukazywano nie tylko w narożnikach zwierciadeł ale i jako składnik charakterystycznych medalionów w typie mandorla stilizatta. Na dziełach włoskich XVI w. spotyka się też odmianę a. n., w której wewnętrzny – najdłuższy – bok obrysowany jest wklęsło-wypukłą linią; stanowi to uproszczone naśladownictwo maureskowych ćwierćmedalionów z opraw perskich i arabskich; niekiedy z połączonych 4 wycisków takich tłoków tworzono centralny medalion w typie schamsa.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Ćwierćmedalion
Mandorla stilizatta
Schamsa

Grafika

Przypisy

  1. Laucevičius 1976, il. 119-120, 422, 424 i in.;
  2. Marcon 1999, s. 35-50;
  3. Macchi F. i L. 2007, tabl. 48-49, 51-52, 77 i in.

Autor: A.W.