Płowienie: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
(→Płowienie) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(blaknięcie) (ang. fading, niem. verblassen, fr. décoloration) | (blaknięcie) (ang. fading, niem. verblassen, fr. décoloration) | ||
| − | Zjawisko degradacji | + | Zjawisko degradacji skóry obleczeniowej wystawionej na działanie światła i powietrza, z tego powodu głównie dotyczy grzbietów książek. |
Było obserwowane od momentu wprowadzenia oświetlenia gazowego, stwierdzono że rodniki kwasu siarkowego znajdujące się w powietrzu powodują degradację niektórych garbników, jak np. myrobalan (migdałecznik chebułowiec), dividivi, co powoduje odbarwienie oraz kruszenie się skóry. Z tego względu niemieckie środowisko bibliotekarskie w 1911 wypracowało postulaty dotyczące właściwego procesu garbowania skóry przeznaczonej na oprawy książek Za najtrwalsze uznano skóry garbowane korą dębową, sumakiem oraz skóry świńskie nie całkiem odtłuszczone. | Było obserwowane od momentu wprowadzenia oświetlenia gazowego, stwierdzono że rodniki kwasu siarkowego znajdujące się w powietrzu powodują degradację niektórych garbników, jak np. myrobalan (migdałecznik chebułowiec), dividivi, co powoduje odbarwienie oraz kruszenie się skóry. Z tego względu niemieckie środowisko bibliotekarskie w 1911 wypracowało postulaty dotyczące właściwego procesu garbowania skóry przeznaczonej na oprawy książek Za najtrwalsze uznano skóry garbowane korą dębową, sumakiem oraz skóry świńskie nie całkiem odtłuszczone. | ||
Wersja z 11:44, 6 maj 2021
Spis treści
Płowienie
(blaknięcie) (ang. fading, niem. verblassen, fr. décoloration)
Zjawisko degradacji skóry obleczeniowej wystawionej na działanie światła i powietrza, z tego powodu głównie dotyczy grzbietów książek.
Było obserwowane od momentu wprowadzenia oświetlenia gazowego, stwierdzono że rodniki kwasu siarkowego znajdujące się w powietrzu powodują degradację niektórych garbników, jak np. myrobalan (migdałecznik chebułowiec), dividivi, co powoduje odbarwienie oraz kruszenie się skóry. Z tego względu niemieckie środowisko bibliotekarskie w 1911 wypracowało postulaty dotyczące właściwego procesu garbowania skóry przeznaczonej na oprawy książek Za najtrwalsze uznano skóry garbowane korą dębową, sumakiem oraz skóry świńskie nie całkiem odtłuszczone.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Zniszczenia kodeksów
Grafika
Spłowiała grzbietowa partia okładki skórzanej. Oprawa J. Recmanik
Przypisy
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 100.
Autor: E.P.
