Żołądź: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
Linia 15: Linia 15:
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Żołędź 4.jpg
+
Plik:Żołędź 4.jpg | Motywy żołędzi w dekoracji fryzu arkadkowego na niderlandzkiej plakiecie gotyckiej, 1 poł. XVI w.
Plik:Żołędź 1.jpg
+
Plik:Żołędź 1.jpg | Motyw żołędzia na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Żołędź 10.jpg
+
Plik:Żołędź 10.jpg | Motywy żołędzi na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Żołędź 5.jpg
+
Plik:Żołędź 5.jpg | Motyw żołędzia na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Żołędź 3.jpg
+
Plik:Żołędź 3.jpg | Motyw żołędzia na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Żołędź 6.jpg
+
Plik:Żołędź 6.jpg | Dekoracja zwierciadła oprawy utworzona z motywów żołędzi i trójlistków, XVI w.
Plik:Żołędź 8.jpg
+
Plik:Żołędź 8.jpg | Motyw żołędzia w dekoracji kompartymentu oprawy z XVIII w.
Plik:Żołędź 9.jpg
+
Plik:Żołędź 9.jpg | Motywy żołędzi w dekoracji kompartymentów oprawy z 2 poł. XVIII w.
  
 
</gallery>
 
</gallery>

Wersja z 19:14, 21 lut 2021

Żołądź

(ang. acorn; fr. gland)

Motyw związany z symboliką dębu oraz prawdopodobnie z tzw. barwą dawnych kart do gry w kręgu niemieckim. Początkowo, w introligatorstwie gotyckim, ukazywany samodzielnie – jako owoc z wyraźnie wyodrębnioną tzw. miseczką (czasami też krótką szypułką), oraz jako potrójny lub rzadziej pojedynczy owoc wyrastający z dębu gałązki. Odmianą późnogotyckiej rozety wirującej jest motyw wirujących ż-i na długich szypułkach. Ż-e na fryzie arkadkowym (w zwierciadle) i wewnątrz wici (w obramieniu) widnieją na niderlandzkich plakietach z 1 poł. XVI w. Wówczas też motyw ż. – pojedynczy lub zebrany w większe kompozycje – stał się popularny w introligatorstwie niemal całej Europy. Na renesansowych oprawach niemieckich nadawano mu formę pojedynczego ż. na szypułce z jednym lub dwoma listkami, tudzież ż. bez szypułki. W takiej postaci wyciskano go z tłoków w listwach ram między radełkowaniami, a niekiedy też jako jedyna dekoracja zwierciadła. Stosowany na renesansowych oprawach polskich o dekoracji radełkowej w typie niemieckim, m.in. przez krakowskie warsztaty Jerzego Moellera i Mistrza Dawida oraz pracownie poznańskie. Charakterystyczną formę ma radełkowa wić z ż.-i na oprawach wileńskich z XVI w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Dębu gałązka
Floralne dekoracje
Rozeta wirująca


Grafika

Przypisy

  1. Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XLIX-L, LVIII, 132;
  2. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 87-89;
  3. Krynicka 1980, il. 21d, 27e, o, 28b;
  4. Fogelmark 1990, tabl. XLI;
  5. Karp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 7;
  6. Franczak 2017, s. 140.

Autor: A.W.