Wersja z 22:47, 18 lut 2021

Papier glansowany

(ang. glossy paper; fr. papier glacé, niem. Glanzpapier)

Papier dekoracyjny jednolicie zabarwiony o błyszczącej powierzchni.

Uzyskaniu błyszczącej powierzchni mogło służyć kalandrowanie. Większy połysk dawało polerowanie papieru szkłem, krzemieniem lub agatem, zamocowanym w specjalnym urządzeniu, dającym wielki nacisk. Połysk wzmagało woskowanie papieru przed gładzeniem.

Innym sposobem było zagruntowanie papieru klejem skórnym, naniesienie farby i ponowne pokrycie tym samym klejem. Tak przygotowaną powierzchnię papieru poddawano hydrofobizacji przez naniesienie gąbką roztworu ałunu, saletry i octu winnego (w równych częściach). Papier mógł być następnie poddany tłoczeniu faktury, dając papier wytłaczany.

Papiery glansowane były w użyciu w końcu XVIII i na początku XIX wieku, stosowane na wyklejki oraz jako papier obłóczkowy, a nadto do galanterii introligatorskiej i różnych prac amatorskich.

W 2. poł. XIX w. wytwarzanie papieru glansowanego uległo uprzemysłowieniu. Rozszerzono bazę substancji chemicznych dodawanych do farby, które wywoływały połysk o mydło, talk, tlenek glinu, szelak, kazeinę, amoniak i in. Mechanizację procesu malowania papieru rozpoczęła maszyna E. Theodora Kretzschmara z 1874 roku, za którą przyszły kolejne rozwiązania maszyn cylindrycznych. Ręczne polerowanie zastąpiły kalandry, maszyny szczotkujące oraz gładzące.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Glansowanie

Grafika

• 

  Papier jednobarwny glansowany

Przypisy

1. Sposób farbowania papierów w rozmaitych kolorach, „Piast czyli Pamiętnik Technologiczny”, Warszawa, 1829, t. II, s. 102-113 http://bc.wbp.lublin.pl/dlibra/publication?id=16243&tab=3
2. Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 10-17, 50-71, 151-168.

Autor: E.P.