Nodo: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:54, 24 sty 2021

(z wł.: węzeł), motyw dekoracyjny w formie romboidalnego lub kwadratowego węzła, składającego się z przepleceń o rozmaitej formie (od najprostszych – jedynie w narożach, po skomplikowane układy z wielokrotnymi przepleceniami ułożonymi pod różnym kątem). Wywodzi się z średniowiecznego zdobnictwa islamskiego, z którego w XV w. przeniknął do Włoch, gdzie zyskał dużą popularność w wielu ośrodkach introligatorskich, zarówno na płd. (m.in. Neapol, Rzym) jak i na płn. (m.in. Padwa, Wenecja). Zwielokrotnione i regularne układy n. otoczone ornamentami w geometrycznych ramach ukazywano na oprawach mudejar; pojedyncze n. często widnieją w centrum lub w narożach zwierciadeł, bądź jako elementy ujmujące od góry i dołu centralny motyw dekoracyjny. W 2 dekadzie XVI w. n. pojawiły się na oprawach krakowskich, jako dekoracja zwierciadeł stosowana wg włoskich formuł kompozycyjnych (np. jako elementy ujmujące centralny motyw superekslibrisu, tudzież zdobienia wewnętrznych naroży zwierciadła); pod koniec 2 ćw. XVI w. zostały wyparte przez modniejsze zdobienia.

Zobacz też

Barette
Mudejar oprawy
Plecionka
Sznurowy ornament

Grafika

• 

  Nodo na oprawie włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Nodi w dekoracji oprawy włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Nodi w dekoracji oprawy włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Nodi w dekoracji oprawy włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Kompozycja utworzona z nodi na oprawie włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Nodi w dekoracji naroży zwierciadła oraz w obramieniu oprawy włoskiej, 2 poł. XV w.

• 

  Nodi w dekoracji oprawy krakowskiej, 2 dekada XVI w., BJ Kraków, fot. A. Wagner

• 

  Zmultiplikowane nodi na prawdopodobnie weneckiej oprawie z 1 poł. XVI w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan

Przypisy

1. Lewicka-Kamińska 1956, tabl. 5;
2. Nuska 1964, il. 15/13;
3. Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 124-125, 136-137, 144-145i in.;
4. Federici, Houlis 1988, s. 58-60;
5. Macchi F. i L. 2020, s. 332-333;
6. Macchi F. i L. 2007, tabl. 27-28, 30, 37 i in.;
7. Miriello 2008, nr kat./tabl. 5, 7-9, 57;
8. Wagner 2015, s. 83.

Autor: A.W.