Kimation: Różnice pomiędzy wersjami
(→Kimation) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Kimation== | ==Kimation== | ||
| − | ( | + | (kymation, kyma, krajnik) (fr. kymation) |
| − | + | ||
| − | + | ||
Ornament wywodzący się ze sztuki antycznej, złożony z uszeregowanych, stylizowanych motywów floralnych; wyróżnia się jego 3 odmiany: | Ornament wywodzący się ze sztuki antycznej, złożony z uszeregowanych, stylizowanych motywów floralnych; wyróżnia się jego 3 odmiany: | ||
| Linia 15: | Linia 13: | ||
[[Indeks alfabetyczny ]] <br> | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
[[Astragal]] <br> | [[Astragal]] <br> | ||
| − | |||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
Wersja z 20:43, 17 sty 2021
Spis treści
Kimation
(kymation, kyma, krajnik) (fr. kymation)
Ornament wywodzący się ze sztuki antycznej, złożony z uszeregowanych, stylizowanych motywów floralnych; wyróżnia się jego 3 odmiany:
- 1) k. dorycki (sztabkowy) o zgeometryzowanej formie,
- 2) k. joński (jajownik, wole oczy) z uwydatnionymi owalnymi elementami,
- 3) k. lesbijski (kwiatowy) z elementami o sercowatym kształcie.
W nowożytnym zdobnictwie introligatorskim stosunkowo rzadko stosowany. k. joński o uproszczonej, zgeometryzowanej formie pojawia się w obramieniach zwierciadeł na oprawach zachodnioeuropejskich 3 ćw. XVI-1 ćw. XVII w.; podobne ornamenty – czasem zredukowane do ciągu jajowatych elementów w linearnym obramieniu – spopularyzowane zostały w introligatorstwie od schyłku XVIII w. do pocz. XX w.; w mniejszym stopniu tyczy się to również k. lesbijskiego.
Zobacz też
Grafika
Kimation w wewnętrznej strefie obramienia tablicy inskrypcyjnej superekslibrisu napisowego króla Zygmunta Augusta, 1549, BRAN Sankt Petersburg, fot. BRAN Sankt Petersburg
Kimation w wewnętrznej strefie kartusza superekslibrisu na oprawie rzymskiej, ok. 1580, PAN BG Gdańsk, fot. A. Wagner
Kimation w bordiurze oprawy klasycystycznej, ok. 1800 r., Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner
Przypisy
Autor: A.W.
