Kimation: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Kimation== | ==Kimation== | ||
− | |||
(fr. kymation) | (fr. kymation) | ||
+ | (także: kymation, kyma, krajnik) | ||
+ | Ornament wywodzący się ze sztuki antycznej, złożony z uszeregowanych, stylizowanych motywów floralnych; wyróżnia się jego 3 odmiany: | ||
+ | *1) k. dorycki (sztabkowy) o zgeometryzowanej formie, | ||
+ | *2) k. joński (jajownik, wole oczy) z uwydatnionymi owalnymi elementami, | ||
+ | *3) k. lesbijski (kwiatowy) z elementami o sercowatym kształcie. | ||
+ | |||
+ | W nowożytnym zdobnictwie introligatorskim stosunkowo rzadko stosowany. k. joński o uproszczonej, zgeometryzowanej formie pojawia się w obramieniach zwierciadeł na oprawach zachodnioeuropejskich 3 ćw. XVI-1 ćw. XVII w.; podobne ornamenty – czasem zredukowane do ciągu jajowatych elementów w linearnym obramieniu – spopularyzowane zostały w introligatorstwie od schyłku XVIII w. do pocz. XX w.; w mniejszym stopniu tyczy się to również k. lesbijskiego. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ==Zobacz też== | ||
+ | |||
+ | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
+ | [[Astragal]] <br> | ||
+ | |||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | Plik:Kimation 1, BPP.jpg | + | |
+ | Plik:Kimation 1549.jpg | Kimation w wewnętrznej strefie obramienia tablicy inskrypcyjnej superekslibrisu napisowego króla Zygmunta Augusta, 1549, BRAN Sankt Petersburg, fot. BRAN Sankt Petersburg | ||
+ | Plik:Kimation w ramie kartusza superekslibrisu na opr. rzymskiej, ok. 1580.jpg | Kimation w wewnętrznej strefie kartusza superekslibrisu na oprawie rzymskiej, ok. 1580, PAN BG Gdańsk, fot. A. Wagner | ||
+ | Plik:Kimation 1, BPP.jpg | Kimation w bordiurze oprawy klasycystycznej, ok. 1800 r., Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ==Przypisy== | ||
+ | |||
+ | # | ||
+ | ---- | ||
+ | Autor: '''A.W.''' |
Wersja z 23:25, 16 sty 2021
Spis treści
Kimation
(fr. kymation) (także: kymation, kyma, krajnik) Ornament wywodzący się ze sztuki antycznej, złożony z uszeregowanych, stylizowanych motywów floralnych; wyróżnia się jego 3 odmiany:
- 1) k. dorycki (sztabkowy) o zgeometryzowanej formie,
- 2) k. joński (jajownik, wole oczy) z uwydatnionymi owalnymi elementami,
- 3) k. lesbijski (kwiatowy) z elementami o sercowatym kształcie.
W nowożytnym zdobnictwie introligatorskim stosunkowo rzadko stosowany. k. joński o uproszczonej, zgeometryzowanej formie pojawia się w obramieniach zwierciadeł na oprawach zachodnioeuropejskich 3 ćw. XVI-1 ćw. XVII w.; podobne ornamenty – czasem zredukowane do ciągu jajowatych elementów w linearnym obramieniu – spopularyzowane zostały w introligatorstwie od schyłku XVIII w. do pocz. XX w.; w mniejszym stopniu tyczy się to również k. lesbijskiego.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
Autor: A.W.