Serce: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | |||
| + | (fr. coeur) | ||
motyw stosowany w zdobnictwie introligatorskim od średniowiecza. Pod wpływem rozwijającego się w późnym średniowieczu kultu świętych ran Chrystusa, na oprawach XV-pocz. XVI w. chętnie ukazywano serce przebite strzałą z wyeksponowanym głównym motywem przeszytym (pionowo lub po skosie) bełtem kuszy lub stylizowaną strzałą i otoczonym drobniejszymi motywami (stylizowane krople krwi, rozetki). Najczęściej wykorzystywano do tego niewielkie, romboidalne i kwadratowe tłoki (od ok. 1 x 1 cm do ok. 2,5 x 4 cm). Motyw s. spotyka się w dekoracji opraw bolońskich 1 poł. XVI w. W Polsce 2 poł. XVI i 1 poł. XVII w. posługiwano się różnymi wersjami złoconego, owalnego medalionu ukazywanego w centrum okładzin, z motywem s. w tle wizerunku Ukrzyżowanego adorowanego przez anioły. Od ery kontrreformacji gorejące s. jest stałym, choć nieczęsto stosowanym, elementem dekoracji introligatorskich kręgu katolickiego. | motyw stosowany w zdobnictwie introligatorskim od średniowiecza. Pod wpływem rozwijającego się w późnym średniowieczu kultu świętych ran Chrystusa, na oprawach XV-pocz. XVI w. chętnie ukazywano serce przebite strzałą z wyeksponowanym głównym motywem przeszytym (pionowo lub po skosie) bełtem kuszy lub stylizowaną strzałą i otoczonym drobniejszymi motywami (stylizowane krople krwi, rozetki). Najczęściej wykorzystywano do tego niewielkie, romboidalne i kwadratowe tłoki (od ok. 1 x 1 cm do ok. 2,5 x 4 cm). Motyw s. spotyka się w dekoracji opraw bolońskich 1 poł. XVI w. W Polsce 2 poł. XVI i 1 poł. XVII w. posługiwano się różnymi wersjami złoconego, owalnego medalionu ukazywanego w centrum okładzin, z motywem s. w tle wizerunku Ukrzyżowanego adorowanego przez anioły. Od ery kontrreformacji gorejące s. jest stałym, choć nieczęsto stosowanym, elementem dekoracji introligatorskich kręgu katolickiego. | ||
Wersja z 00:35, 4 sty 2021
(fr. coeur) motyw stosowany w zdobnictwie introligatorskim od średniowiecza. Pod wpływem rozwijającego się w późnym średniowieczu kultu świętych ran Chrystusa, na oprawach XV-pocz. XVI w. chętnie ukazywano serce przebite strzałą z wyeksponowanym głównym motywem przeszytym (pionowo lub po skosie) bełtem kuszy lub stylizowaną strzałą i otoczonym drobniejszymi motywami (stylizowane krople krwi, rozetki). Najczęściej wykorzystywano do tego niewielkie, romboidalne i kwadratowe tłoki (od ok. 1 x 1 cm do ok. 2,5 x 4 cm). Motyw s. spotyka się w dekoracji opraw bolońskich 1 poł. XVI w. W Polsce 2 poł. XVI i 1 poł. XVII w. posługiwano się różnymi wersjami złoconego, owalnego medalionu ukazywanego w centrum okładzin, z motywem s. w tle wizerunku Ukrzyżowanego adorowanego przez anioły. Od ery kontrreformacji gorejące s. jest stałym, choć nieczęsto stosowanym, elementem dekoracji introligatorskich kręgu katolickiego.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
Autor: A.W.
