Rosaces alternées: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
 
Linia 1: Linia 1:
 
=== Rosaces alternées ===
 
=== Rosaces alternées ===
(franc. rozety naprzemienne)
+
(z franc.: rozety naprzemienne)
  
 
Ornament pasowy, złożony z naprzemiennych, okrągłych rozetek i potrójnych lub poczwórnych, pionowych pałeczek. Łączy cechy astragalu i antycznego fryzu z naprzemiennymi metopami i tryglifami. Szczególnie popularny w klasycystycznym introligatorstwie francuskim i angielskim od schyłku XVIII do 1 ćw. XIX w., jako obramienie zwierciadła występujące samodzielnie bądź z innymi ornamentami. Uproszczone warianty tego ornamentu, w których zamiast rozetek występują pierścienie na kwadratowym tle, stanowią de facto naśladownictwo antycznego fryzu.  
 
Ornament pasowy, złożony z naprzemiennych, okrągłych rozetek i potrójnych lub poczwórnych, pionowych pałeczek. Łączy cechy astragalu i antycznego fryzu z naprzemiennymi metopami i tryglifami. Szczególnie popularny w klasycystycznym introligatorstwie francuskim i angielskim od schyłku XVIII do 1 ćw. XIX w., jako obramienie zwierciadła występujące samodzielnie bądź z innymi ornamentami. Uproszczone warianty tego ornamentu, w których zamiast rozetek występują pierścienie na kwadratowym tle, stanowią de facto naśladownictwo antycznego fryzu.  

Aktualna wersja na dzień 23:30, 1 sty 2021

Rosaces alternées

(z franc.: rozety naprzemienne)

Ornament pasowy, złożony z naprzemiennych, okrągłych rozetek i potrójnych lub poczwórnych, pionowych pałeczek. Łączy cechy astragalu i antycznego fryzu z naprzemiennymi metopami i tryglifami. Szczególnie popularny w klasycystycznym introligatorstwie francuskim i angielskim od schyłku XVIII do 1 ćw. XIX w., jako obramienie zwierciadła występujące samodzielnie bądź z innymi ornamentami. Uproszczone warianty tego ornamentu, w których zamiast rozetek występują pierścienie na kwadratowym tle, stanowią de facto naśladownictwo antycznego fryzu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Astragal
Etruski styl
Fryz

Grafika

Przypisy

  1. Devaux 1977, s. 205;
  2. Culot 1977, tabl. III/24-25, XVII;
  3. von Arnim 1992, nr kat./tabl. 142;
  4. Devauchlle 1995, s. 153-155;
  5. Marks 1998, il. 2b-d;
  6. Wagner 2020, nr kat./il. 175.

Autor: A.W.