Tekst źródłowy strony Kwiaton Alda


(także: '''kwiaton aldyńsk'''i, '''tłok aldyński''') 

(ang. …, fr. fleuron Alde, niem. Aldus-Fleuron) 

Zbiorcze określenie tłoków ze stylizowanym motywem floralnym, najczęściej w symetrycznym układzie, w tym: kwiatonów, kwiatonów z przewiązką i rozetek. Do k. A. zalicza się też asymetryczny listek aldyński. Stosowano je jako wyciski „pełne” (złocone lub ślepe), szrafowane/kreskowane oraz „puste” (z uwidocznionym konturem). Ich zróżnicowane formy wywodzą się z islamskiego zdobnictwa książkowego oraz renesansowych dekoracji typograficznych we Włoszech. Od przełomu XV i XVI w. należały też do repertuaru zdobniczego weneckiej oficyny Alda Manucjusza oraz kooperujących z nim introligatorów (zob. aldyńskie oprawy). Pod wpływem włoskim rozpowszechniły się w 1 poł. XVI w. na italianizujących oprawach w krajach zaalpejskich. Ich różnorakie formy kwiatonowe stały się też niezwykle popularne w polskim – zwłaszcza krakowskim – zdobnictwie introligatorskim, trwając w nim aż po 3-4 ćw. XVI w.             
m.

==Zobacz też==

[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Aldyńskie oprawy]] <br>
[[Floralna dekoracja]] <br>
[[Hedera]] <br>
[[Listek aldyński]] <br>

==Grafika==

<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1

</gallery>

==Przypisy==

# Devaux 1977, s. 48-52; 
# Macchi F. i L. 2002, s. 8, 175-177.  
----
Autor: '''A.W.'''