Tekst źródłowy strony Papiery pseudomarmurkowe

==Papiery pseudomarmurkowe==

Duże popyt na papiery marmurkowe prowadził do poszukiwań metod taniej i szybkiej produkcji papierów dekorowanych. Jednym z rozwiązań była produkcja papierów pseudomarmurkowych wykonywanych mechanicznie metodą nakrapiania (papier agatowy, Gustav-marmor). Próbowano drukowania papierów o wzorze marmurkowym typograficznie z grawerowanych matryc oraz litograficznie. Wilhelm Leo skonstruował gumowy wałek z żyłkowym wzorem (pojedynczy i podwójny – dwukolorowy) służący do nadawania wzoru przy użyciu tuszu, wykorzystywany głównie do marmurkowania krawędzi. Józef Helfer skonstruował aparat do nakrapiania  zbudowany z szeregu dysz; pozwalał on na uzyskiwanie powtarzalnych wzorów. Maszyna opisana przez Louisa Adgara Andesa nie tylko mechanicznie nakrapiała farby, ale także rozprowadzała wzór grzebieniem, nakładała arkusz papieru, przycierała go szczotką i odkładała zamarmurkowany arkusz.  Rozwiązanie Roberta Bradwella szło w kierunku marmurkowania wstęgi papieru; wzór nakrapiano na strumień spływającej wody. Konstrukcje maszyn marmurkujących były zachowywane w tajemnicy

==Zobacz też==

[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Papiery marmurkowe ]] <br>
[[Papier agatowy]] <br>
[[Gustav-marmor]] <br>

==Grafika==

<gallery>
File:Agaty.jpg|Ząb oraz agat płaski

</gallery>

==Przypisy==

# Easton Phoebe Jane, Marbling: a history and a bibliography, Los Angeles 1983, s. 120-122.
# Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 304-306.
# Wolfe R. J., Marbled Papers: Its History, Techniques and Patterns, Filadelfia, 1989, s. 118-123. 
----
Autor: '''E.P.'''