Tekst źródłowy strony Etery celulozy

==Etery celulozy==
Pochodne celulozy uzyskiwane przez eteryfikację grup hydroksylowych w celulozie, tzn. przez zastąpienie w nich wodorów rodnikami organicznymi. Najbardziej znanymi eterami celulozy są: metylo-, dwumetylo-, karboksymetylo- i hydroksymetylocelulozy. Właściwości eterów celulozy zależą od stopnia podstawienia grup hydroksylowych w cząsteczce celulozy (max. 3). Spoiwo wodne pochodzenia sztucznego.

W malarstwie artystycznym i konserwacji-restauracji dóbr kultury znajdują zastosowanie jako spoiwo farb wodnych i jako kleje, a także jako grunt papierów marmurkowych. Są neutralne, emulgują z olejami na tempery, a farby z nimi utarte odznaczają się dobrą plastycznością. W konserwacji-restauracji papieru stosowane głównie: metyloceluloza, karboksymetyloceluloza, hydroksymetyloceluloza.

W handlu znajduje się wiele gatunków, cechujących się różnorodnymi właściwościami i występujących pod różnymi nazwami, jak: Metylan, Tylose M, Glutolin, Glutofix.

==Zobacz też==

[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Estry celulozy]] <br>
[[Kleje introligatorskie]] <br>

==Przypisy==
# Slansky Bohuslav, Technika malarstwa, t.I, Warszawa 1960, s. 211, 228-229.
# Sobucki Władysław, Konserwacja papieru. Zagadnienia chemiczne, Warszawa 2013, s. 101-103.
----
Autor: '''M.P.B.'''